نسرین فیاض - دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، واحد بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد
الگا عظیمی - دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، واحد بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد
سحر نایبندی آتشی - دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، واحد بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد

در اوایل سال 1980 بحث های گوناگونی بر سر استفاده روغن های گیاهی به عنوان سوخت های زیستی انجام گردید. اولین نشست بین المللی در فارگو، داکوتای شمالی در اگوست سال 1982 برگزار گردید. این منابع جزو منابع تجدید پذیر می باشند. تولید گازهای گلخانه ای بسیار کمی می کنند (کمتر از سوخت های فسیلی). به عنوان یک منبع ذحیره انرژیخورشیدی ذخیره عمل می کنند که می توان در مواقع لزوم از آن ها استفاده کرد. کاربرد گسترده ای دارند و قابلیت تولید سوختهای مایع، گاز و جامد را دارند. زیست توده در سال 2000 بیش از 10 % عرضه انرژی اولیه جهان از منابع زیست توده تامین گردیده است. زیست توده بعد انرژی آب در جایگاه دوم قرار دارد. از آنجا که سوختهای فسیلی به عنوان یک منبع محدود شناخته شده اند، در دههای اخیر محققین به عنوان جایگرپزین های مناسب هستند. از جمله منابع جایگزین جلبک است که خیلی مورد توجه محققین قرار گرفته است. از جمله مشکلات دیگری که منابع نفتی دارند ، توزیع نابرابر آن ها در جهان است. به عنوان مثال 63 % از این منابع در شرق قرار دارد. جلبک ها با استفاده از نور(فتوسنتز) انرژی خورشیدی را به انرژی شیمیایی تبدیل می کنند. آنها انرژی خود را به فرم روغن، کربوهیدرات و پروتئین ذخیره می کنند. روغن گیاهان می تواند به بیودیزل تبدیل گردد بنابراین بیودیزل یک فرمی از انرژی خورشیدی است. کارامدترین گیاهان ، گیاهی است که انرژی خورشیدی را به انرژی شیمایی تبدیل کند. جلبک ها بیشترین اثر فتوسنتزی را در بین تمامی گیاهان در زمین دارد.

بیودیزل، جلبک، منابع تجدید پذیر