اثر تلفیقی کود زیستی نیتروکسین و کود شیمیایی نیتروژنه بر محتوی نیتروژن دانه، شاخص SPAD، عملکرد دانه و وزن خشک ریشه گندم

کودهای زیستی در مخلوط با کود شیمیایی میتوانند از طریق افزایش بازده جذب عناصر غذایی، به حاصلخیزی خاک و افزایش تولید محصول منجر شوند. بر همین اساس، آزمایش حاضر در چهار تکرار بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با هدف بررسی اثر تلفیقی کود زیستی نیتروکسین (تلقیح بذر با نیتروکسین؛ (BH(1 و عدم تلقیح؛ (BF(2) و کود شیمیایی نیتروژنه ((CF(1)-CF(6: به ترتیب 0، 20، 40، 60، 80 و 100 درصد کود توصیه شده) بر محتوی نیتروژن دانه، شاخص SPAD و عملکرد دانه گندم به اجرا درآمد. تجزیه واریانس داده ها حاکی از این بود که تمامی صفات مورد بررسی به استثناء ارتفاع بوته و تعداد دانه در سنبله در سطح احتمال 5% (P<0.05) تحت تأثیر تیمار کود زیستی قرارگرفت. اثر تیمار کود شیمیایی و اثر متقابل BF*CF نیز به ترتیب در سطح احتمال1% (P<0.01) و 5% (P<0.05) بر کلیه صفات معنی دار شد. بر اساس آزمون مقایسه میانگین ها (P<0.05 و LSP) بیشترین میزان کلیه صفات مورد بررسی به ترکیب تیماری (BF(1)*CF(6 تعلق گرفت ولی بین تیمار مذکور و تیمارهای (BF(2)*CF(6 و (BF(1)*CF(5 تفاوت معنی داری وجود نداشت. تیمار (BF(2*CF(1 در مقایسه با تیمار (BF(1)*CF(6 شتحص SPAD، میزان نیتروژن دانه، ارتفاع بوته، وزن خشک کل، عملکرد دانه، شاخص برداشت، وزن دانه، تعداد دانه در سنبله و وزن خشک ریشه گندم را به ترتیب 33/96، 41/93، 48/68، 39/63، 69/02، 47/66، 40/30، 39/40 و 37/12 درصد کاهش داد. بطور کلی با عنایت به نتایج حاصل از این تحقیق و نیز با توجه به اهمیت موضوع سالم سازی محیط زیست و محصولات غذایی، استفاده از ترکیب تیماری (BF(1)*CF(5 در زراعت گندم و در شرایط مشابه قابل توصیه می باشد.

Keywords:

گندم , کود نیتروژن , Azotobacter و .Azospirillum