سیدعباس میرجلیلی - استادیار آموزش. موسسه آموزش عالی علمی کاربردی جهاد کشاورزی. مرکز آموزش اصفهان

جنس جو (Hordeum) از تیره گندم دارای گونه های متعددی است که یکی از آنها جو پرورشی (خوراکی ) است. گونه های دیگر این گیاه معمولاً به صورت علف هرز شیوع دارند. یکی از این گونه ها جو موشی است که تقریباً در هر مزرعه ای یافت می شود. گونه دیگر، گیاه جودره (Hordeum spontaneum) است که طی دو دهه اخیر به صورت یک علف هرز مهاجم مطرح شده است. حضور و انتشار سریع گونه های مختلف جو بخصوص جودره در قطب های تولید گندم کشور نظیر فارس، خوزستان، کرمانشاه و خراسان ازعواملی است که در آینده تولید پایدار گندم در کشور را به مخاطره خواهد انداخت. به منظور بررسی شیو ه های انتقال، گسترش و همچنین میزان ارزیابی روشهای مبارزه در استانهای مختلف و معرفی بهترین روش (ها) تحقیقی پرسشنامه ای و مصاحبه ای صورت گرفت. در این مقاله سعی شده بهترین روش های مبارزه و کنترل این علف هرز به عنوان اصولی ترین روش های رفع تهدید این علف هرز معرفی گردد. بدین منظور نتیجه گیری شده است که کاربرد روش های غیر شیمیایی نظیر کشت بذور بوجاری شده، اعمال تناوب ها ی مناسب و روش کشت ماخار از ابزارهای زراعی است که در گسترش و مهار این علف هرز موثر است. سه علف کش بنزوییل پروپ اتیل (سافیکس)، سولفوسولفورون (آپیروس) و مخلوط مت سولفورون متیل + سولفوسولفورن (توتال) به عنوان ابزارهای شیمیایی امید بخش در مهار این علف هرز می باشند. عدم توجه و رعایت اصولایمنی از سوی کشاورزان به عنوان اصلی ترین دلیل گسترش این علف هرز می باشد.

جودره، روش های مدیریتی، تولید پایدار، تهدید