نقش کاربرد پس از برداشت پوترسین بر برخی صفات کمی وکیفی میوه خیار

میوه خیار به دلیل برخورداری از بافتی آبکی و متابولیسم بالا،از عمر پس از برداشت محدودی برخوردار است.در این تحقیق تاثیر تیمار پوترسین با غلظت 1، 2، 3، 4 میلی مولار و آب مقطر(شاهد) بر تعدادی از فاکتورهای کمی و کیفی میوه خیار درقالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرارانجام گردید.میوه ها پس از برداشت با طول و قطر نسبتا یکسان، در محلولهای پوترسین به مدت 10 دقیقه غوطه ور گردیدند.پس از اعمال تیمار،نمونه ها به محیط یخچال (دمای 1؟؟4˚C) و رطوبت نسبی (80%) انتقال داده شدند و پس از 10 روز، اندازه گیری فاکتورهای وزن،طول و قطر میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون،میزان مواد جامد محلول،نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته و PH انجام گردید.نتایج نشان داد کاربرد پوترسین اثر معنی داری بر میزان مواد جامد محلول داشت ، یعنی کمترین میزان مواد جامد محلول مربوط به غلظت 2 میلی مولار بود.همچنین میوه های تیمار شده با غلظت 4 میلی مولاردر مقایسه با شاهد PH کمتری داشتند .اسیدیته نمونه ها در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری نشان ندادند،ولی بیشترین اسیدیته مریوط به تیمار 1 میلی مولار وکمترین آن مربوط به غلظت 2 میلی مولار بود.

Keywords:

خیار , پس از برداشت , پوترسین , مواد جامد محلول