سحر دخت رضائی لی پائی - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
داود هاشم آبادی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
کاوه بابلیان هندیجانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت.
محمد خضری - دانش آموخته کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

ژربرا با نام علمی (Gerbera jamesonii cv.‘Roseta) از خانواده آفتابگردان، از جمله ده گل برتر دنیا بوده و در صنعت جهانی گل از اهمیت خاصی برخوردار است. عمر گلجایی ژربرا در اثر حمله ی میکروارگانیسم ها که باعث انسداد آوندی و القای تولید اتیلن می شوند، کاهش می یابد و یافتن راه حلی جهت رفع این مشکل ضروری به نظر می رسد. این آزمایش بر پایه ی طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار شامل اسید آسکوربیک در 3 سطح (100، 200 و 400 میلی گرم در لیتر)، اسید سوکسینیک در 3 سطح (2، 4 و 6 میلیمول) و اسید مالیک در 3 سطح (100، 200 و 400 میلی گرم در لیتر) در کنار تیمار شاهد، 3 تکرار و 30 کرت و هر کرت 4 شاخه گل و در مجموع 120 شاخه گل درآزمایشگاه ارزیابی عمر گلجایی در شرایط فتوپریود 12 ساعت، شدت نور 20-15 میکرومول بر ثانیه بر مترمربع، رطوبت نسبی 60 تا 70 درصد و دمای 2±20 درجهی سانتیگراد انجام شد. در این آزمایش عمر گلجایی، کاهش وزن تر، پروتئین گلبرگ، شمارش باکتری محلول گلجای و فعالیت آنزیم SOD بررسی شد. نتایج نشان داد که این 3 ماده تأثیر معنی داری روی برخی خصوصیات پس از برداشت ژربرا داشتند. اسید آسکوربیک ((A(2 در غلظت 200 میلیگرم در لیتر، بیشترین تأثیر را روی صفاتی از قبیل عمر گلجایی، جمعیت باکتری در محلول، کاهش وزن تر، پروتئین گلبرگ دارد و به عنوان تیمار برتر در این پژوهش شناخته می شود. ضمناً اسید مالیک ((M(1) با غلظت 100 میلیگرم در لیتر، اسید سوکسینیک ((S(1) در غلظت 2 میلی مول، از بین غلظت های مختلف 2 ترکیب قابل توصیه می شود.

ژربرا، پس از برداشت، انسداد آوندی، عمر گلجایی، اسید آسکوبیک