یعقوب ایران منش - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری
حسن جهانبازی - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری
هرمز سهرابی - استادیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس، نور
خسرو ثاقب طالبی - دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران

بشر در اواخر قرن بیستم با چالشی روبرو شد که عامل بسیاری از نگرانی های زیست محیطی است. روند نگران کنندهتغییرات اقلیمی ذهن بسیاری از برنامه ریزان و سیاست گذاران را به خود مشغول کرده و به یک تهدید جدی برای حیاتبشری تبدیل شده است. استفاده از پتانسیل اکوسیستم های جنگلی در کاهش گازهای گلخانه ای توسط کشورهای مختلف،از مهم ترین برنامه هایی است که در پروتوکل کیوتو بر آن تأکید شده است. اکوسیستم های جنگلی ظرفیت بسیار بالایی درترسیب (CO(2 اتمسفری می توانند داشته باشند. هرکدام از بخش های مختلف اکوسیستم جنگلی مانند گیاهان، لاشریزه ها، چوب های مرده و خاک، نقش ویژه ای در ارتباط با این موضوع ایفا می نماید. این تحقیق در استان چهارمحال و بختیاری واقع در بخش جنوبی رویشگاه زاگرس انجام پذیرفت. در این مطالعه در یک محدوده 90 هکتاری رویشگاه بلوط ایرانی،نقش اجزاء مختلف اکوسیستم شامل بخش زی توده درختان بلوط، خاک ، لاش ریزه و چوب های مرده در ترسیب کربناتمسفری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین سهم ذخیره کربن مربوط به خاک اکوسیستم می باشد. خاک اکوسیستم مورد مطالعه با ذخیره 44/6 تن کربن در هکتار ، 78 درصد از کل کربن ترسیب یافته در منطقه را به خود اختصاص داده است. درختان بلوط موجود در منطقه نیز با ذخیره 12 تن در هکتار، 21 درصد از این سهم را پوشش می دهند. در این میان لاشریزه و چوب مرده، هرکدام با 0/5 درصد، کمترین سهم را در جذب دی اکسید کربن دارند.

تغییر اقلیم، کربن، بلوط ایرانی، زاگرس