جمیله باردل - دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان دارویی، ادویه ای و نوشابه ای، دانشگاه زابل-
احمد قنبری - استاد گروه زراعت، دانشگاه زابل
مصطفی خواجه - دانشیار گروه شیمی، دانشگاه زابل

شوری یکی از مهم ترین موانع در تولید محصولات کشاورزی در بسیاری از نقاط دنیا به ویژه مناطق خشک و نیمه خشکاست. گیاهان مختلف توانایی های متفاوتی در محیط های شور از خود نشان می دهند. به منظور بررسی واکنش فیزیولوژیکزیره سبز، دو عامل کیفیت آب آبیاری (آب معمولی و آب شور طبیعی) و نوع کود (شیمیایی، دامی، تلفیقی و شاهد) اعمالگردید. طرح مورد استفاده در این آزمایش کرت های یک بار خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بود.جهت جلوگیری از شوک اسمزی، پس از مرحله استقرار رژیم آبیاری با آب شور طبیعی از منبع چاه اعمال گردید. نتایجنشان داد با افزایش نمک های محلول در آب آبیاری وزن تر و خشک اندام هوایی طی چهار مرحله نمونه برداری و محتوینسبی رطوبت اندام هوایی و ریشه کاسته شده اما کمبود آب نسبت به حالت اشباع در اندام هوایی و ریشه افزایش نشانداد. کاربرد کود به ویژه سیستم کوددهی تلفیقی نسبت به شرایط عدم کاربرد کود باعث بهبود صفات فیزیولوژیک موردمطالعه گردید. در مجموع می توان گفت با توجه به اهمیت شاخص های فیزیولوژیک در حصول عملکرد مطلوب در نتیجه تأثیر بر رشد، در شرایط آبیاری با آب شور طبیعی با هدایت الکتریکی 4/180 دسی زیمنس بر متر تیمارهای حاوی کود دامی و به ویژه سیستم کوددهی تلفیقی ( 20 تن در هکتار کود دامی در تلفیق با کود شیمیایی کامل به نسبت 40:20:15 کیلوگرم در هکتار) اثر کاراتری داشت.

آب های نامتعارف، زیره سبز، شاخص های فیزیولوژیک، کود