زهرا صادقی - عضو هیات علمی مجتمع آموزش عالی سراوان، سراوان، سیستان و بلوچستان، ایران

هدف: کشاورزی ارگانیک به عنوان یک نظام زراعی سعی در کاهش نهاده های بیرونی از جمله انواع کودهای شیمیایی و سموم به منظور افزایش پایداری در کشاورزی و تعادل بین نسلها در استفاده از منابع دارد. خرما (Phoenix dactylifera L. Aracaceae) یکی محصولات زراعی و باغی است که دارای پتانسیل ارگانیک می باشد. در این تحقیق، ضمن پرداختن به مقوله ارزش غذایی واقتصادی بسیار بالای خرما و سطح زیر کشت و میزان تولید آن در کشور، کشتارگانیک این محصول و عوامل موثر بر آن و راهکارهای عملی افزایش تولید ارگانیک آن در منطقه سراوان استان سیستان وبلوچستان مورد بررسی قرار گرفت.مواد وروشها: روش گردآوری مطالب در این تحقیق به دو صورت کتابخانهای و الکترونیک بوده است. که در این مطالعات بهجمعآوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود در رابطه با کشت ارگانیک خرما در شهرستان سراوان اقدام گردید.نتایج: از جمله فاکتورهای موثر بر کشت ارگانیک خرما میتوان به افزایش دانش فنی و اطلاعات عمومی کشاورزان درزمینه کشاورزی ارگانیک و عواقب ناشی از متکی بودن به نهاده های جانبی، استفاده از نهاده های جایگزین در بخشکشاورزی از قبیل کودهای آلی (کود دامی، کود سبز) و استفاده از سموم آلی مانند علف کشها و آفت کش هایاستخراجی از گیاهان دارویی، اعمال مدیریت زراعی، نحوه اعمال سیاست های حمایتی از تولید کنندگان نهاده های آلی ومحصولات ارگانیک و تعریف و اعمال استانداردهای مورد نیاز اشاره کرد. نتیجه گیری: از آنجا که خرما یک محصول استراتژیک در ایران می باشد و دارای پتانسیل ارگانیک در استان سیستان وبلوچستان است، کشت ارگانیک این محصول از طریق انجام عملیاتی مطابق با نظام ها و چرخه های طبیعی باعث توسعهبوم نظام های کشاورزی پایدار در منطقه سیستان و بلوچستان بویژه شهرستان سراوان خواهد بود.

کشاورزی ارگانیک، خرما، مدیریت تلفیقی آفات، سراوان