بررسی اثر آللوپاتی بابونه (.Matricaria chamomile L) بر جوانه زنی و رشد برخی علف های هرز رایج
Publish place: National Conference on Passive Defense Agriculture
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 601
This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCPDA01_2761
تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1393
Abstract:
به منظور ارزیابی اثر آللوپاتی بابونه (.Matricaria chamomile L) بر جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه یولاف وحشی (.،(Avena ludoviiana Durieh) تاج خروس (.Amaranthus retroflexus L) و سلمه تره (.Chenopodium album L)، سه علف هرز غالب مزارع استان هرمزگان در جنوب ایران، پژوهش آزمایشگاهی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 7 غلظت اسانس گل بابونه (صفر، 0/5، 1، 1/5، 2، 2/5 و 3 درصد) بود. صفات مورد ارزیابی در این آزمایش عبارت از درصد و سرعت جوانه زنی بذر، شاخص بنیه، شاخص میتوزی، طول ریشه چه و ساقه چه و وزن تر و خشک گیاهچهعلف های هرز بود.نتایج این آزمایش نشان داد که در اغلب موارد با افزایش غلظت اسانس بابونه، میانگین صفاتمورد مطالعه به طور معنی داری کاهش می یابد. بیشترین و کمترین اثر بازدارندگی در مقایسه با شاهد به ترتیب درتیمارهای 3 و 0/5 درصد اسانس بابونه مشاهده گردید، به طوری که تفاوت معنی داری بین تیمار 0/5 و صفر درصد به دست نیامد. بر اساس شاخص بنیه، یولاف وحشی و سلمه تره به ترتیب مقاومترین و حساسترینعلف های هرز به اسانس گل بابونه بودند. در حالی که بیشترین کاهش درصد جوانه زنی بذر در تاج خروس مشاهده شد، به طوری که با افزایش غلظت اسانس از صفر به 3% درصد جوانه زنی تاج خروس 61/1 درصد کاهش یافت. با افزایش غلظت اسانس، شاخص میتوزی به طور معنی دار کاهش یافت. وجود همبستگی مثبت (91/3-85/8 درصد) بین شاخص میتوزی و رشد ساقه چه و ریشه چه علف های هرز بیانگر این موضوع است که اسانس بابونه احتمالا از طریق کاهش تقسیم سلولی موجب کاهش رشد گیاهچه علف های هرز مورد مطالعه می گردد. این نتایج نشان می دهد که اسانس گل بابونه می تواند به عنوان منبعی برای تهیه علف کش های زیستی مطرح باشد.
Keywords:
Authors
لیلا جعفری
مربی، گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه هرمزگان
فرزین عبدالهی
استادیار، گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه هرمزگان
امین صالحی
استادیار، گروه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :