زهرا آزرم
صبا واثقی
فرزانه آقاباباگلی

بادگیرها از کهن ترین و ساده ترین عناصر معماری بومی ایران هستند که با رویکرد اقلیمی طراحی گردیده اند. هدف اصلی استفاده از این سازه در بنا ها علاوه بر زینت بخشی به نمای ساختمان القای جریان هوای بیرونی به فضای داخلی و ایجاد گردش طبیعی هوادر غیاب سیستم های تهویه مطبوع فعلی بوده است. در عصر حاضر که حدود 04 درصد ] 3 [ از کل مصرف انرژی در کشور مربوط بهساختمان و گرمایش و سرمایش آن است ، اجرای روش های مناسب و کارآمد با حداقل استفاده از ذخایر فسیلی جهان و حداکثر بهره گیری از انرژی های تجدید پذیر در چند دهه اخیر نظیر مهندسان و معماران را به خود معطوف ساخته است . لذا بادگیر به عنوان یک سیستم سرمایش ایستا و تهویه مطبوع با بهره گیری از انرژی تجدیدپذیر باد، از بهترین گزینه های انتخابی در بوم های بیابانی می باشد .این مقاله با هدف افزایش کارایی بادگیر ها ، رفع کاستی های گذشته آن و معاصر سازی بادگیر های سنتی نوشته شده است.در این راستا از مطالعات پژوهشی دکتر مهدی بهادری نژاد ، دکتر مهناز محمودی و بررسی نمونه های خارجی مدرن و روشهایی جهت افزایش راندمان بادگیر ها و تبدیل آن به عناصری کار آمد در معماری مدرن استفاده شده است.

بادگیر ، تهویه طبیعی، معاصرسازی، سرمایش تبخیری