سامان تبنا - دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
محمدمهدی ضرابی - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی ره
آرزو محتشم - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بین المللی امام رضا ع
پدرام حصاری - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه بین المللی امام خمینی ره

نرخ رو به رشد شهرنشینی و به وجود آمدن کلان شهرها در جهان به طور عام و به تبع آن در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران و اهمیت جوانب اکولوژیک، اقتصادی و اجتماعی پایداری در شهرها، امروزه مورد مطالعه دانشمندان و محققان بسیاری قرار دارد. اگرچه در دهه اخیر طرح های متعددی توسط شهرداری ها و سایر دستگاه هایاجرایی، تحت عنوان پروژه های طراحی شهری به منظور جبران کیفیت های از دست رفته برای محیط های شهری تهیه شده اند، اما به دلیل اینکه ملاحظات طراحانه درکشور ما در سطوح خرد محلی مورد عمل قرار می گیرد و نظام برنامه ریزی و طراحی جدا از یکدیگر هستند. با وجود این برنامه ریزی راهبردی فضای سبز شهری، باهدف نیل به پایداری و پویایی فضاهای سبز و در نهایت، پایداری محیط شهرها از جمله مواردی است که می تواند به جوانب مختلف پایداری شهرها کمک شایان توجهینماید. فضای سبز شهری بخشی از فضاهای باز شهری است که عرصه های طبیعی یا اغلب مصنوعی آن زیر پوشش درختان، درختچه ها، بوته ها، گل ها، چمن ها و سایر گیاهانی است که بر اساس نظارت و مدنظر گرفتن ضوابط، قوانین وتخصص های مرتبط با ان برای بهبود شرایط زیستی، زیستگاهی و رفاهی شهروندان، حفظ و نگهداری یا احداث می شود. بنابراین در این مقاله به اهمیت و نقش فضاهای سبز شهری در برنامه ریزی ها و طرح های شهری پرداخته می شود و نشان داده میشود که فضاهای سبز در شهرهای امروزی تا چه حد می توانند در پایدار کرده شهرها و محیط زیست انسانی مؤثر باشند

فضای سبز، برنامه ریزی شهری، طرح های شهری، شهرنشینی، محیط زیست