بازشناسی زمینه سیاسی و اجتماعی در روند شکل گیری میدان امام همدان

زمینه رویدادی تلقی میشود که عناصر شهری در آن شکل میگیرند و شناخته، ساخته و پرداخته میشوند، زمینه گرایی علاوه بر جنبه های کالبدی، ابعاد انسانی، فرهنگی اجتماعی و تاریخی را نیز مورد توجه قرار میدهد و طبق آن ایده ها ی گذشته در شکل گیری کالبد شهر های معاصر نقش دارند. اگرچه شهرنشینی یک پدیده ای تاریخی است که به موازات حیات اجتماعی انسان وجود داشته است، اما تجربه جدید از شبکه زندگی شهری در قالب جهانی شدن و افزایش کارکرد های اقتصادی و اجتماعی فرهنگی در سطح نهادهای شهری، تمدن بشری را با رویدادی بنیادی مواجه کرده است. در دهه های اخیر توسعه پایدار شهری به تدریج به پارادایم الگووارهنوین و مسلط ادبیات نظری و علمی رایج در باب توسعه و برنامه ریزی شهری تبدیل شده است. در مجموع زمینه مجموعه ای از عناصر خارجی است که روی یکطرح اثر می گذاردکه به دو دسته فیزیکی: جاده، زمین، ساختمان و.. و غیرفیزیکی: فرهنگ ، محدودیت های سیاسی ، اجتماعی و... تقسیم می شود. این مقاله به بررسی عناصر غیر فیزیکی در طراحی میدان پرداخته و سعی در توضیح چگونگی تغییر در پارادایم های شهرسازی و نگرشی جدید به توسعه شهری با توجه به حوزه های درون شهری دارد. واحد تحلیل در این رویکرد مطالعه میدان امام همدان است. شهر همدان با قدمت بیش از پنج هزار سال تنها شهر منطقه غرب کشور است که از پلان شعاعی برخوردار است . همچنین شهر میادین بزرگ است که بر اساس یک اندیشه با ریشه ای تاریخی طراحی شده است.این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی به تبیین موضوع می پردازد و با روش پیمایشی، مطالعات میدانی و اسنادی میدان ذکر شده انجام می گردد و سعی در معرفی و به کار گیری پارادایم های طراحی شهری با رویکرد نوین و نگرشی جدید به توسعه شهر را دارد و به بررسی اقدامات مداخله ای برای بهسازی بافت مرکز شهر میپردازد. و در نهایت به طراحی میدان با رویکردی نوین در توسعه شهری میپردازد.

Keywords:

زمینه گرایی سیاسی , زمینه گرایی اجتماعی , طراحی میدان , پارادایم های طراحی