روشهای پیشرفته طراحی معماری پایدار با رویکرد زمینهگرایی اقلیمی در مناطق کویری

زندگی تنها در محیط و شرایط اقلیمی طبیعی یا مصنوع مناسب شکوفا میشود. ساکنان دوران باستان این اصول را کشف، بنیان و روش طراحی عناصر بنا وشهرهایشان قرار دادند. با شناخت عناصرو اصول آنها استنتاج و طراحیها بر آن اساس انجام میشد. نگاهی گذرا به معماری بومی مناطق مختلف ایران، حکایت از شناخت خصوصیات محیطی و اقلیمی پهنههای متنوع ایران، چاره اندیشی هوشمندانه نیاکان ما برای استفاده هر چه بیشتر از مواهب طبیعی و مقابلهبا مشکلات و ناهنجاری اقلیمی محیطی آن دارد. معماری کویر، واجد ارزش، هویت معماری و شهرسازی شاخص در مناطق گرم و خشک میباشد که دقیقا منطبق با شرایط محیطی و اقلیمی بوده و دارای هویت خاص منطقه خود میباشد. بنابراین شناخت این معماری و راهکارهای بومی آن زمینه ارزشمندی برای استفاده از آنها در فضاهای جدید ایجاد میکند. توجه به اقلیم زمینه وفاکتورهای اقلیمی که در آن معماری می کنیم می تواند سکوی پرشی برای پرواز به سوی معماری پایدار باشد. دقت به این مهم راه را برای استفاده از نیروی طبیعی نظیر، خورشید، باد، آب وغیره آماده میکند و استفاده از منابع فسیلی را به حداقل میرساند، لذا توجه به فاکتورهای اقلیمی منطقه نظیر خصوصیات اقلیمی در زمینهی باد باران تغییرات دمای هوا در شب و روز جریان هوا وضعیت آسمان تابش آفتاب و غیره امری ضروری است. تحقیق حاضر ابتدا به معرفی و شناخت ارزشها و کیفیتهای کالبدی به کار رفته در معماری بومی کویر پرداخته و سپس با هدف طراحی پایدار به ارائه راهکارهای اقلیمی کالبدی در منطقه میپردازد. در این راستا و برای محسوستر بودن ارزشهای معماری و کالبدی منطقه، نمونهای تاریخی و با ارزشی از معماری مسکونی کویر به عنوان نمونه موردی، مورد بررسی قرار میگیرد

Keywords:

طراحی معماری پایدار , معماری بومی کویر , معماری زمینهگرا , اقلیم کویر