تقویت یا تضعیف وجدان کالبدی یک شهربررسی توسعه مجدد و خیابان کشی های اخیر در هسته درونی شهر تبریز، مطالعه موردی خیابان پاستور

فرم مصنوع بسته به اینکه حاوی خاطرات و ارزش های فرهنگی اجتماعی است عینیت بخشی از تاریخ جمعی را به منصه ظهور گذارده و وجدان تاریخی جامعه را از دریچه ی کالبد به تماشا می گذارد. از این رو کالبد یک شهر و عناصر تشکیل دهنده آن را می توان به تعبیری وجدان کالبدی یک شهر نامید. با توجه به اقدامات و خیابانکشی های اخیر انجام شده و در دست انجام بافت داخلی کلانشهر تبریز، هدف از نوشتار مذبور، ارزش گذاری تعریض های اخیر در بافت قدیمی این شهر، از منظر میزانهم پیوندی با بستر و گذشته آن و به مثابه یک کل به هم پیوسته می باشد. پراکندگی مقالات متعددی که در باب متعهد ماندن به زمینه و احترام به متن تا به حال منتشر شدهاست عاملی گشت که با بررسی آن ها به شناسایی معیار ها و شاخصه های کالبدی برای ارزش گذاری تعریض های حادث شده پرداخته و میزان تمایل و ارادات اقداماتحال حاضر را در قبال حال و گذشته بافت قدیم شهر سنجید. به همین منظور خروجی مطالعه پیش رو تدوین معیار های کالبدی برای سنجش میزان زمینه گرایی اقدامات اخیر می باشد که برروی میزان موفقیت آمیز بودن آنها در حفظ یا ارتقاء هویت بافت قدیمی شهر بحث شده است. نهایتا پژوهش مذبور حاکی از آن است که با توجه به معیار های سنجش زمینه گرایی اقدامات اخیر در بهترین حالت، تنها جوابگوی صرف ضروریات کارکردی و عملکردی بوده اند. معیار های فوق الذکر به عنوان مطالعه موردی تعریض ها و خیابان کشی های محدوده پاستور جدید کلانشهر تبریز را مورد مداقه قرار داده اند

Keywords:

زمینه گرایی , نقش و زمینه , بافت تاریخی , توسعه مجدد و تعریض خیابان , تبریز