رقابت پذیری بین المللی صنعت داروی ایران

رقابت پذیری معیاری کلیدی برای ارزیابی درجه موفقیت کشورها، صنایع و بنگاه ها در میدان های رقابت سیاسی، اقتصادی و تجاری به حساب می آید، بدین معنی که هر کشور، صنعت یا بنگاهی که از توان رقابتی بالایی در بازارهای رقابتی برخوردار باشد، می توان گفت که ازرقابت پذیری بالاتری برخوردار است. همچنین ایجاد فضای رقابتی در جامعه و ارتقای سطح رقابت پذیری داخلی و بین المللی، زمینه های لازم برای ورود به فرآیند جهانی شدن را فراهم می آورد کونانی، پورگراوندی و گراوند، 2931 2) بدین جهت مقاله حاضر با توجه به اهمیت و جایگاه صنعت داروسازی به لحاظ اثرگذاری بر سلامت جامعه و نیز سودآوری در عرصه جهانی تلاش دارد رقابت پذیری بین المللی صنعت داروسازی ایران را با استفاده از شاخص های جدید رقابت پذیری مورد برآورد و بررسی قرار دهد. در این راستا از شاخص های ایستا و پویایتجارت درون صنعت، اعم از شاخص موزون گروبل و لوید به همراه تفکیک تجارت درون صنعت به تجارت درون صنعت افقی و عمودی وشاخص های نسبی برولهارت و اظهر و الیوت، در دوره زمانی 91- 2931 استفاده شده است. برای این منظور از آمار و اطلاعات سازمان گمرک جمهوری اسلامی ایران از طریق تبدیل کدهای 8 رقمی HS به کدهای 6 رقمی برای تمامی گروه کالاهای صنعت داروسازی استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، تجارت درون صنعت بخش داروسازی در سطح بسیار پایینی قرار داشته و قسمت عمده ی این تجارت راتجارت درون صنعت عمودی تشکیل داده است. همچنین بر اساس نتایج شاخص های پویای تجارت درون صنعت، علیرغم روند نسبتاً رو به رشد تجارت درون صنعت حاشیه ای، میزان تغییرات تجارت درون صنعت در طی زمان بسیار ناچیز و اندک بوده و به طور کلی رقابت پذیری این صنعت بسیار پایین و پرنوسان می باشد

Keywords:

رقابت پذیری , تجارت درون صنعت ایستا , تجارت درون صنعت پویا , صنعت داروسازی , ایران