شناسایی عوامل مؤثر بر انتخاب سیستم برنامهریزی منابع سازمانی (ERP)

برنامه ریزی یکپارچه منابع سازمان، مدیریت ارتباط با مشتری و مدیریت زنجیره تأمین از بر جسته ترین سیستم های اطلاعاتی یکپارچه به شمار می آیند که از تلفیق مجموع آنها با فعالیتهای تجاری، تشکیلات سازمانی مبتنی بر سیستمهای اطلاعاتی یکپارچه شکل می گیرد. در دهه ی 1990 سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی برای رفع معضل عدم یکپارچگی سیستم ها و بهره برداری از مزیت یکپارچگی به وجود آمدند. سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی در میان انواع سیستم های نرمافزاری در صنعت IT اصطلاحات یک ابر ساختار نرم افزاری نامیده می شود. سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی در خدمت بسیاری از صنایع و حوزه های کاری متعدد در مجتمع هایسازمانی بوده، سعی می کند، فعالیت ها را از مدیریت کنترل انبار، ساخت، حسابداری مالی و هزینه ها، منابع انسانی و تقریباً هر فرآیند مدیریتی مبتنی بر داده دیگر را در برگیرد. به طوریکه امروزه سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی به ابزاری مهم و لازم برای بهبود مزایای رقابتی سازمان ها تبدیلشده است و در صورت موفقیت پیاده سازی سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی شرکت ها می توانند بهسرعت مزیت رقابتی در بازار جهانی کسب کند. هم اکنون 70 درصد سازمان ها و شرکت های مطرح دنیا در آمریکا و اروپا قادرند با استفاده از مهمترین ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات یعنی سیستم های برنامه ریزی منابع سازمانی مراحل مختلف منبع و بازاریابی تولید، توزیع و خدماتپس از فروش را به صورت کاملا مجزا و در یک گستره جغرافیایی وسیع و بعضاً در دفترهایمجازی انجام دهند. اما با وجود این، استقرار سیستم های یادشده اغلب سازمان ها را با چالش های جدی مواجه می کند. نکته مهم این است که پیاده سازی موفقیت آمیز پروژه های سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی در سازمان بسیارمشکل است. در واقع پروژه های تکنولوژی اطلاعات از جمله ERP در زمره پروژه های پر ریسک هستند. شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از پروژه های استقرار، در زمان مقرر و در محدوده بودجه تعین شده خاتمه نیافته اند...