هادی صبوری - دانشجوی دکترای طراحی کاربردی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه فنی، گروه م
حسین پورخادم نمین - مربی دانشگاه صنعتی شاهرود، دانشکده مکانیک

در تحقیق حاضر ، تعیین وصله کامپوزیتی بهین موردمطالعه قرار می گیرد. یک صفحه الومینیومی با بریدگی دایروی مرکزی به عنوان جزء سازه ای آسیب دیده در نظر گرفته می شود. به منظور ترمیم یا تقویت جزء سازه ای مورد نظر، وصله ای چند لایه از جنس مواد مرکب پلیمری محل بریدگی و اطراف آن را می پوشاند. دیدگاه مورد مطالعه، رفتارمودال جزء سازه ای می باشد و با بهره گیری از الگوریتم ژنتیک، وصله هایی برای دستیابی به چهار هدف فرکانسی مختلف طراحی می گردد. اهداف مورد نظر شامل دستیابی به کمترین و بیشترین فرکانس پایه جزء سازه ای وصله شده و وصله ای است که موجب بهترین انطباق رفتار ارتعاشی جزء وصله شده با رفتار جزء سازه ای سالم (بدون بریدگی) گردد. ابعاد و تعداد لایه های وصله در تمامی حالات یکسان فرض شده و با استفاده از الگوریتم ژنتیک، زوایای مناسب هر لایه تعیین می گردد. اتصال در حالتهای تعمیر و تقویت متقارن و نامتقارن مورد بررسی قرار می گیرد.

مواد مرکب ، تعمیر ، تقویت ، ارتعاشات آزاد ، الگوریتم ژنتیک