ارزیابی اثر گسسته سازی حجم مخزن دربهربرداری از آن به روش برنامه ریزی پویای استوکستیک

امروزه بسیاری از کشور های جها ن از جمله ایران که در مناطق خشک و نیمه خشک واقع شده است از مشکل کمبود آب رنج می برند و این مسئله لزوم به یک مدیرت مناسب در راستای بهره برداری صحیح از منابع آب دردسترس را می طلبد. این امر مستلزم آناست که می بایست قوانین مناسبی را جهت بهره برداری منابع آب از جمله منابع آب سطحی که مهمترین آنها مخازن ذخیره آب می باشد تعیین نمود. روش های متعددی جهت استخراج یک قاعده بهره برداری از مخازن وجود دارد. یکی از این روش ها روش برنامه ریزی تصادفی1SDP می باشد که با توجه به در نظر گرفتن عدم قطعیت برخی از پارامتر های دخیل در مساله بهره برداری، می توانداطمینان پذیری بیشتری را جهت به حداقل رساندن کمبود ها نسبت به سایر روش های بهره برداری از خو نشان دهد. در این تحقیق جهت جریان ورودی به سیستم مخزن به عنوان یک متغییر دارای عدم قطعیت هیدرولوژیکی در نظر گرفته شد. . و اثر این عدم قطعیت با استفاده از محاسبه ماتریس های احتمال انتقالی که از روش گسسته سازی جریان ورودی به روش طول بازه مساوی به دست آمد درمحاسبات مربوط به برنامه ریزی تصادفی لحاظ شد. هدف اصلی این تحقیق مقایسه روش های مختلف گسسته سازی حجم مخزن)روشکلاسیک، ساوارنسکی و موران( وتاثیر آن روی قواعد بهره برداری و تابع با در نظر گرفتن عدم قطعیت جریان ورودی به مخزن می باشد. نتایج نشان داد که میزان حساسیت تابع هدف در روش موران کمتر از دو روش دیگر و بعد از آن روش کلاسیک حساسیت کمتری را نسبت به روش ساوارنسکی از خود نشان داده است.