جواد برنجیان - استادیار و رئیس موسسه آموزش عالی طبری بابل
امید لطفی عمران - دانشجوی دکترای عمران- سازه دانشگاه گیلان و عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی طبری بابل
حسین نوری پهلوانلو - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه موسسه آموزش عالی طبری بابل و مولف رابط
ساسان جلیلیان - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه موسسه آموزش عالی طبری بابل

روش های نوین اجرای سازه های مختلف و در برخی موارد ضرورت های اجرا، منجر به رویکرد مهندسین به استفاده ازبتن خود تراکم شده است. بتن خود تراکم در بخش های مختلف سازه با درصدی از آرماتور به طور کامل تمام خلاءها وفواصل را پر می کند، مانند عسل جریان می یابد و بعد از ریختن بتن، سطحی نزدیک به افق دارد. با در نظر گرفتن ترکیب آن، این بتن شامل همان ترکیبات بتن معمولی ویبره شده از قبیل : سیمان، سنگدانه، آب و مواد افزودنی می باشد که می تواندبدون هیچگونه تلاش برای ویبره کردن آن و کسب اطمینان از پر شدن کامل قالب، حتی زمانی که به علت فاصله کم بینآرماتورها امکان دسترسی وجود نداشته باشد، تحت وزن خود ریخته و متراکم می شود. امروزه در بسیاری از پروژه های بتنی مشاهده می شود جهت افزایش روانی بتن به آن آب اضافه می کنند. لذا در این مقاله به بررسی اثرات این افزایش آببر روی مشخصات تازه و سخت شده بتن خودتراکم پرداخته شده است. در این تحقیق طرح های اختلاط با سه نسبت آب به مواد پودری 0/34و0/39و0/44 درصد جهت بررسی خواص بتن خودتراکم در حالت تازه و سخت شده ساخته شد و نتایج بتن سخت شده حاکی از آن بود که با افزایش نسبت آب به سیمان پایداری بتن خودتراکم به خطر افتاده و مقاومت آن نیز کاهش می یابد.

بتن خودتراکم، نسبت آب به سیمان، پایداری، خواص بتن تازه ، خواص بتن سخت شده