غلامحسین غلامی - عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری، دانشکده معماری و شهرسازی، گروه مرمت

معماری ایران محصول قرنها و هزاران سال تجاربی است که بازخوانی آن، صفحاتی از دانش بومی این سرزمین رادر چگونگی تامین آرامش و سرزندگی آدمی در محیط زیست خود، در سخت ترین شرایط جغرافیایی و اقلیمی ودر طوفان پر تلاطم حوادث تاریخی می گشاید. این مقاله به دنبال آشنایی با روشهای مختلف تامین انرژی در معماری و راهکارهای انطباق فضاهای معماری، با محیط زیست متنوع ایران است؛ تا با الگوبرداری از این روشها، بتوان علاوه بر جلوگیری از اتلاف انرژیهای تجدید ناپذیر، ضمن کاستن از آلودگیهای زیست محیطی، راههای مقرون به صرفه تری را در ساخت و سازهای جدید و تامین انرژی های پاک، پیگیری کرد. از اینرو مقاله حاضر به روش توصیفی تحلیلی، منابع و مقالات مربوط به معماری ایرانی را مورد کاوش قرار داده و شیوه های -استحصال انرژی را به دو روش فعال و غیرفعال دنبال کرده است، ماحصل این پژوهش، توجه نیاکان ما را بهانرژی های پایدار موجود در طبیعت مانند آب، باد و گرمای خورشید نشان می دهد، به نحوی که هر کدام از این عناصر به شیوه های مختلف در تامین انرژی و همسازی معماری با اقلیم های مختلف ایران، نقش اساسی داشته اند.

انرژی تجدید پذیر، روش فعال، روش غیرفعال، معماری ایران