جایگاه پدافند غیرعامل در تدوین طرح های آمایش سرزمین در منطقه کویر مرکزی ایران

طرح های آمایش سرزمین معیار توسعه فضایی هر منطقه جغرافیایی محسوب می گردند. کویر مرکزی ایران به دلیل محدودیتهای زیستی و عوارض جغرافیایی از مناطق توسعه نیافته ایران می باشد که از دیر باز در برنامه ریزی کلان کشور، نقش مانعیپدافندی را جهت حرکت نیروهای زمینی دشمن داشته است و بر مبنای اصول پدافند غیر عامل ، کارکردی دفاعی را برای کویردر نظر می گرفتند. امروزه در طرح های دفاعی به کویر به منزله دهلیزی بزرگ جهت آسیب رسانی به نقاط حیاتی و استراتژیکایران نگریسته می شود. هدف این مقاله نشان دادن این موضوع است که بهترین و منطقی ترین راهکار توسعه در کویر براساسطرح های آمایش دفاعی قابل تبیین می باشد تا از چالش های طبیعی کویر نظیر اقلیم نامناسب ، راههای مواصلاتی نامطلوب وتراکم پایین جمعیت به عنوان فرصت هایی جهت ایجاد توسعه پایدار و برقراری امنیت استفاده شود. در این مقاله به روشتوصیفی – تحلیلی و روش اسنادی تلاش می شود ضمن بررسی ویژگی های منطقه کویر، به دلایل قرار گیری کویر جزء مناطقحساس از نظر تقسیمات ژئوپلتیک ایران اشاره شود و با بررسی تهدیدات؛ راهکارهای طبیعی و انسان ساز را جهت ایجاد موانعبازدارنده حملات دشمن در راستای دفاع سرزمینی معرفی نماید. و در نهایت با بیان ضرورت پایش کویر ، مناسب ترینراهکارهای پدافندی در این فضا را برای تأمین حداکثر قابلیت دفاع و حداقل آسیب پذیری تبیین نماید.

Keywords:

آمایش سرزمین , کویر مرکزی ایران , پدافند غیر عامل , آسیب پذیری , تهدید