مهدی پیمان خواه - قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا

طرح های آمایش سرزمین معیار توسعه فضایی هر منطقه جغرافیایی محسوب می گردند. کویر مرکزی ایران به دلیل محدودیتهای زیستی و عوارض جغرافیایی از مناطق توسعه نیافته ایران می باشد که از دیر باز در برنامه ریزی کلان کشور، نقش مانعیپدافندی را جهت حرکت نیروهای زمینی دشمن داشته است و بر مبنای اصول پدافند غیر عامل ، کارکردی دفاعی را برای کویردر نظر می گرفتند. امروزه در طرح های دفاعی به کویر به منزله دهلیزی بزرگ جهت آسیب رسانی به نقاط حیاتی و استراتژیکایران نگریسته می شود. هدف این مقاله نشان دادن این موضوع است که بهترین و منطقی ترین راهکار توسعه در کویر براساسطرح های آمایش دفاعی قابل تبیین می باشد تا از چالش های طبیعی کویر نظیر اقلیم نامناسب ، راههای مواصلاتی نامطلوب وتراکم پایین جمعیت به عنوان فرصت هایی جهت ایجاد توسعه پایدار و برقراری امنیت استفاده شود. در این مقاله به روشتوصیفی – تحلیلی و روش اسنادی تلاش می شود ضمن بررسی ویژگی های منطقه کویر، به دلایل قرار گیری کویر جزء مناطقحساس از نظر تقسیمات ژئوپلتیک ایران اشاره شود و با بررسی تهدیدات؛ راهکارهای طبیعی و انسان ساز را جهت ایجاد موانعبازدارنده حملات دشمن در راستای دفاع سرزمینی معرفی نماید. و در نهایت با بیان ضرورت پایش کویر ، مناسب ترینراهکارهای پدافندی در این فضا را برای تأمین حداکثر قابلیت دفاع و حداقل آسیب پذیری تبیین نماید.

آمایش سرزمین ، کویر مرکزی ایران ، پدافند غیر عامل ، آسیب پذیری ، تهدید