روش تلفیق عدم قطعیت و متغیر زبانی در نحوه پاسخگویی و نمره دهی پرسش نامه های روان شناسی (مطالعه موردی: پرسش نامه خلاقیت عابدی)

زمینه: روا نشناسا ن همواره به دنبال افزایش دقت پرسشنامههای روا نشناسی بودهاند. خلاقیت نیز ازموضوعهای روا نشناسی است که انداز هگیری درست آن بسیار مهم است. هدف: این تحقیق بهمنظور بررسی میزان درستی پاسخگویی و نمرهدهی مرسوم پرس شنام ههایروا نشناسی انجام شده است. روش پیشنهادی این تحقیق، تلفیق عدم قطعیت و متغیر زبانی نظریه فازی در نحوه پاسخگویی و نمره دهی پرسشنامههای روا نشناسی است.روش: نمونه مطالعه، پرسشنامه خلاقیت عابدی است که 60 سؤال دارد. بهمنظور مقایسه بهتر نتایج، از یک پرسشنامه ی پاسخداده شده ی فرضی استفاده شد.یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل پرسشنامه به روش مرسوم فاصله ی معناداری با نتایج تحلیلی روش پیشنهادی داشت. بطوریکه نتیجه حاصل از روش پاسخگویی و نمره دهی مرسوم، فرد را در ردیفافراد دارای خلاقیت بسیار کم قرار میدهد اما با تلفیق عدم قطعیت و متغیر زبانی نظریه فازی در نحوه پاسخگویی و نمره دهی، فرد در ردیف افراد دارای خلاقیت زیاد قرار گرفت. بحث و نتیجهگیری: بر این اساس میتوان نتیجه گیری کرد که تلفیق عدم قطعیت و متغیر زبانی نظریه فازی در نحوه پاسخگویی و نمر هدهی پرسشنامههای روا نشناسی ضروری است و باعث افزایش دقت اندازه گیری میشود. همچنین مشخص شد این روش برای تمامی پرسشنامههای روا نشناسی بهخصوص پرسشنامههایی که سؤالات زیادی دارند، قابل استفاده است.

Keywords:

نظریه فازی , عدم قطعیت , متغیر زبانی , پرسش نامه خلاقیت عابدی