برنامه ریزی راهبردی توسعه سیستم های حمل ونقل هوشمندجاده ای کشور

در کشور ایران نیزمانند سایرکشورها مشکل ترافیک به ویژه در ابعاد تراکم و تصادفات بسیار نگران کننده است.تاکنون در برنامه های مختلف، سازمانهای درگیر با حملونقل، طرحهای مختلفی را که به نوعی جزء زیرپروژههای حمل ونقل هوشمندند، برای رفع مشکلات خود به اجرا در آورده اند، اما طرح جامعی در خصوصاجرای سیستمهای هوشمند هنوز در کشور تبیین نشده است. فقدان برنامه راهبردی سیستم های هوشمند علاوه بر این که باعث تکرار سرمایه گذاریهای مشترک در زیرساختهای جامعه میشود، بلکه باعث ناهماهنگی وناسازگاری این سیستمها با یکدیگر شده و ممکن استمشکلات بیشماری را در اتصال زیرسیستمها به یکدیگر ایجاد کرده و علاوه برآن که مشکلی را از حملونقل کشور حل نمیکند، ممکن است معضلات جدیدی در بهره برداری ازسیستم حمل ونقل نیز ایجادکند. در تحقیق حاضر ابتدا به مرور ادبیات و بررسی کاربردهای سیستمهای حمل ونقل هوشمند پرداخته شده و سپسبا استفاده از متدولوژی برنامه ریزی راهبردی با نگرش پیش تدبیری راهبردهای توسعه سیستمهای حمل ونقل هوشمند تدوین شده است. برای تدوین استراتژیها از ماتریسSWOTاستفاده شده است. در ادامه به منظور اولویت بندی راهبردها از فنون تصمیم گیری با معیارهای چند گانهAH و روشQSPM استفاده شده ونتایج حاصل از آن با استفاده از ضریب رتبه ای اسپیرمن مقایسه شده است.

Keywords:

حمل ونقل هوشمند , ایمنی , برنامه ریزی راهبردی