بررسی رفتاررانندگان درپذیرش فواصل عبوری قابل قبول بحرانی درتقاطع های بدون چراغ راهنمایی درایران و تاثیر آن درمیزان تاخیر این تقاطعات به روش پیشنهادی HCM2000

مقدار ظرفیت و تأخیر در تقاطعها بخش مهمی از ارزیابی عملکرد شبکههای خیابانی است که معمو ً لا در ساماندهی تقاطعها و همچنین در مدلهای تخصیص ترافیک کاربرد فراوان دارند. کنترل و ارزیابی مقادیر ظرفیتو تأخیر درتقاطعهای بدون چراغ به دلیل وابستگی شدید این پارامترها به نوع رفتار رانندگان و نحوه رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی سختو دشوار است. اصو ً لا مدلهای تعیین ظرفیت و تأخیر تقاطعهای بدون چراغ بر پایه سه روش عمده تقسیم بندی میشوند: ا) مدلهای وابسته به سرفاصله عبوری قابل قبول رانندگان که در کشورهای آمریکایی و اروپایی مورد استفاده قرار میگیرند. ۲) مدلهای رگرسیون تجربی که بر پایه پردازشدادههای میدانی تقاطعها استواربوده که به طور عمده در مرکز تحقیقات کشور انگلستان ارایه شده است. ۳) مدلهای تداخلی که بر پایه تداخل حرکات عبور کننده از تقاطع، بنیان نهاده شده و در کشورهایی همانند اندونزی وآلمان ارایه شدهاند. هدف از این تحقیق ارزیابی جدیدترین الگوریتم ساخته شده در کشور آمریکا HCM2000 بر پایه نوع رفتار رانندگان در پذیرش فواصل عبوری قبول استکه براساس اطلاعات گردآوری شده از چند تقاطع بدون چراغ راهنمایی شهر تهران به منظور تخمین مقادیر ظرفیت و تأخیردر تقاطعهای بدون چراغ شهر تهران کالیبره شده است.

Keywords:

رفتاررانندگان , ظرفیت , تاخیر , تقاطع های بدون چراغ