محمود عامری - دانشیاردانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم وصنعت تهران ایران
شهریار افندی زاده - دانشیاردانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم وصنعت تهران ایران
محمدحسن میرابی مقدم - دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت تهران ایران

دراین مقاله یک مدل آماری برای تخمین تعدادتصادفات درقطعات راههای شهری ارایه شده است این مدل براساس داده های ترافیکی هندسی محیطی و تصادفات 161قطعه راه درون شهری بطول کلی 104کیلومتر دریکی ازشهرهای بزرگ ایران زاهدان پایه ریزی شده و هدف این بوده است تایک مدل کلی برای براورد تعدادکل تصادفات درراه ها به منظور اریابی ازعملکرد ایمنی آنها و همچنین مقایسه سناریوهای مختلف یک برنامه ریزی حمل و نقل ازنظر ایمنی ارایه شود برای ساخت این مدل روش شناسی جدیدی مورداستفاده قرارگرفته که انتخاب نوع مدل برمبنای خصوصیات آماری داده ها تعیین ضرایب مدل به کمک روش بهینه سازی بردارگرادیان اصلاح شده و عدم استفاده ازنرم افزارهای آماری موجود برای اجرای فرایند مدلسازی مهمترین و ویژگیهای آن را تشکیل داده و ازمزیت عمده قابلیت تعمیم به سایرموضوعات مهندسی نیز برخوردار است نتایج این تحقیق نشان میدهد که حجم ترافیک دارای بیشترین تاثیر درمیزان تصادفات بوده و به ازای هر10000وسیله نقلیه درروز تعدادتصادفات بین 20-15درصد افزیاش یافته و درحجمهای بالا این درصد رو به کاهش است همچنین متغیرهایی نظیر درصداستفاده ازپارکینگ حاشیه تراکم نقاط دسترسی تعدادخطوط راه جهت ترافیک عرض سواره رو و میانه ازدیگرمتغیرهایی هستند که درشهرها به نسبتهای مختلف درافزایش یاکاهش تصادفات نقش دارند

راه های شهری ، توابع انتگرال ، بهینه سازی ، روش گرادیان اصلاح شده ، مدلسازی آماری تصادفات