عیسی نخعی کمال آبادی - دانشیاردانشکده فنی و مهندسی دانشگاه تربیت مدرس تهران ایران
علیرضا عیدی - دانشجوی دکتری دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه تربیت مدرس تهران ایران

امروزه یکی ازچالشهای اصلی شبکه های ترافیکی هدایت وسایل نقلیه به مقصدشان تحت وضعیت پویای ترافیک باهدف کاهش زمانهای سفرواستفاده موثرترازظرفیت های موجود شبکه است درپاسخ به مسائل بیان شده سیستم هدایت مسیرپویا رویکردی موثربه نظر می رسد این سیستم ازجمله حوزه های مهم فعالیت سیستم های هوشمند حمل و نقل است هسته اصلی سیستم هدایت مسیرپویا محاسبات کوتاه ترین مسیر براساس شرایط جاری اطلاعات زمان واقعی است بنابراین باتوجه به ضرورتهای بیان شده هدف کلی تحقیق را میتوان درقالب توسعه راهبرد قوی مسیریابی برای سیستم هی هدایت مسیرتحت وضعیت پویای محیط تعریف کرد به این منظور دراین مقاله با بیان یک چارچوب مفهومی هدایت مسیرمبتنی برساختارمسیریابی غیرمتمرکز به چگونگی کاربرد تکنیکهای عامل گرا با تاکید بریادگیری تقویتی به عنوان یک راه حل درمواجهه بانامعینی های مساله مسریابی وسایل نقلیه درشبکه های ترافیکی پرداخته شده است ازنتایج مهم تحقیق ارایه شده میتوان به توانایی مدلهای یادگیری پیشنهادشده درارایه سیاست یا استراتژی انتخاب مسیر درتطبیق با شرایط پویای ترافیکی و نیز ارایه آلترناتیوهای مختلف پیشنهادی طی مسیر برای رانندگان باهدف حداقل کردن معیارزمانهای سفروسایل نقلیه اشاره کرد

شبکه های حمل و نقل پویا ، هدایت مسیر ، الگوریتم های کوتاه ترین مسیر ، عاملهای هوشمند ، یادگیری تقویتی ، شبیه سازی