پریسا بازداراردبیلی - مربی پژوهشکده حمل ونقل وزارت راه و شهرسازی تهران ایران

بخش حمل و نقل به عنوان پیش نیاز و زیربنای توسعه، دارای نقش اساسی و کارآمد در باروری امکانات و استعدادها ی بالقوه جوامع میباشد. شناسایی عوامل مؤثر بر رشد این بخش، زمینه استفاده بهینه از ظرفیتهای بخش حمل و نقل وتعیین سیاستهایی در جهت افزایش کارآیی را در پی خواهد داشت. هدف از این مقاله، تحلیل نقش تحقیق و توسعه در رشد بخش حمل و نقل است که با تکیه بر ادبیات رشد برونزا و درونزا و مطالعات تجربی انجام گرفته، متغیرهای موردنیاز شناسایی میشوند و مدل اقتصادی نقش مخارج تحقیق و توسعه بر رشد بخش حمل و نقل کشو ر، با استفاده از الگوهای رشد درونزا و برونزا، ارایه و در نهایت مدلهای نام برده با استفاده از تکنیکهای مناسب اقتصادسنجی برآورد شده است. بر اساس هر دو مدل نیروی کار، نرخ سرمایهگذاری و نسبت سرمایهگذاری به موجودی سرمای ه، تأثیرمثبت و معناداری روی رشد بخش حمل و نقل دارن د. متغیرها ی نسبت اعتبارات پژوهشی به ارزش افزوده بخ ش حمل و نقل، شاخص درجه بازبودن اقتصاد، تغییرات شاخص بهای کالا و خدمتبخش و اندازه دخالت دولت نیز نقش مثبت و معناداری روی رشد این بخش دارند. متغیرهای مجازی برای دوره جنگ و زمان انقلاب نیز اثر منفی دار د. با توجه به یافتههای تحقیق اگر یک درصد به شاغلین مشاغل علمی، فنی و تخصصی (بخش تحقیق و توسعه) افزوده شود دانش با نرخ0/0276درصد رشد خواهد کرد که در نهایت منجر به افزایش نرخ رشد ارزش افزوده بخش حمل و نقل به میزان0/031 درصد خواهد شد و در مدل دیگر، افزایش یک درصد در نرخ سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه، منجر به افزایش نرخ رشد حمل و نقل به میزان 0/029 درصد خواهد شد. در ادامه تجزیه واریانس خطای پی شبینی نشان میدهد متغیر نیروی کار شاغل در مشاغل علمی، فنی و تخصصی نقش اندکی در توضیح تغییرات م تغیر ارزش افزوده بخش حمل و نقل دارد

تحقیق و توسعه ، حمل ونقل ، الگوهای رشددرونزاوبرونزا