محمد علی هادیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زلزله، دانشگاه تهران
حمید زعفرانی - دانشیار، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله
جمشید فرجودی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تهران

برای انجام تحلیل های دقیق از نحوه ی عملکرد سازه ها در زلزله، استفاده از رکوردهای مناسب اجتناب ناپذیر است. از آنجا که در اکثر نقاط کشورمان ایران، رکورد زلزله های بزرگ موجود نیست، استفاده از روش های شبیه سازی زلزله مفید خواهد بود. در تحقیق حاضر برای به دست آوردن پارامترهای چشمه لرزه زای زلزله رودبار و منجیل 1369 با در نظر گرفتن مدل گسل محدود، یک توزیع فرضی برای لغزش زاویه ی آن در نظر گرفته شده، سپس با استفاده از روش عدد موج-گسسته که روشی تعینی برای محاسبه تابع گرین است، رکورد زلزله در ایستگاه های مختلف تولید شده و با فیلتر کردن، از قسمت فرکانس پایین آن استفاده می شود. برای به دست آوردن قسمت فرکانس بالای زلزله از روش شبیه سازی کاتوره ای استفاده شده است. با جمع کردن این دو قسمت در فضای زمان، رکورد نهایی به دست می آید که با مقایسه ی آن با رکورد واقعی ثبت شده در همان ایستگاه ها، می توان فرض های اولیه را اصلاح کرده و با چند بار سعی و خطا پارامترهای چشمه لرزه زا را به دست آورد. برای بررسی صحت نتایج از مقایسه مقادیر شتاب و سرعت با مقادیر شدت مرکالی گزارش شده در نقاط مختلف منطقه استفاده شده است. تطابق خوبی بین تاریخچه زمانی های شبیه سازی و مشاهده شده و مقادیر شدت بدست آمده و گزارششده، حاصل شده است. جزئیات نتایج به دست آمده در متن مقاله آورده شده است. بهترین سناریوی به دست آمده در این تحقیق سرعت گسیختگی 2500متر بر ثانیه، تابع زمان خیزش رمپ با زمان خیزش 3 ثانیه و مرکز زلزله 36.82 شمالی و 49.40 شرقی می باشد.

گسل محدود، شبیه سازی سینماتیکی، زلزله رودبار- منجیل، روش کاتوره ای