رابطه بین محافظه کاری نامشروط و تصمیم های سرمایه گذاری مدیریت

محافظه کاری به عنوان برآورد کمتر خالص ارزش دارایی ها نسبت به ارزش اقتصادی آنها تعریف می شود که این تعریف از به رسمیت شناختن ارزش اقتصادی در سود حسابداری منتج شده است. در این بین دو نوع متفاوت از محافظه کاری تعریف شدهاست: محافظه کاری مشروط که محافظه کاری پس رویدادی یا محافظه کاری وابسته به اخبار نیز نامیده می شود، و نوع دیگر، محافظه کاری نامشروط یا پیش رویدادی و مستقل از اخبار می باشد. اتخاذ تصمیم های سرمایه گذاری در واحدهای تجاریمعمولا طبق روش خالص ارزش فعلی انجام می شود اما این امکان وجود دارد که، مدیریت دچار انگیزه های فرصت طلبانه گردد تادارایی ها و سود را بیش از مقدار واقعی و در مقابل بدهی ها و هزینه ها را کمتر از میزان واقعی نشان دهد و در نتیجه پاداش و ثروت خود را بیفزاید و یا وضعیت و چشم انداز مالی شرکت را بهتر نمایان سازد. در نتیجه، محافظه کاری می تواند به عنوان یکابزار بازدارنده برای جلوگیری از رفتارهای فرصت طلبانه مدیریت به حساب آید. ما در این پژوهش به بررسی رابطه بین محافظهکاری از نوع نامشروط با تصمیمات سرمایه گذاری مدیران می پردازیم برای این منظور از مدل بیور و رایان 2002 برای اندازه گیری محافظه کاری نامشروط استفاده می کنیم. پس از مشخص شدن جامعه آماری، تعداد 52 شرکت با استفاده از فرمولکوکران به عنوان حجم نمونه برای دوره زمانی 3132 تا 3133 با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای آزمون فرضیه تحقیق از مدل رگرسیونی چند متغیره خطی با روش داده های ترکیبی استفاده شده است. پس از انجام تجزیه و تحلیل مورد نیاز با نرم افزار stata ، نتایج زیر به دست بدست آمد:بین متغیر محافظه کاری نامشروط و تصمیمات سرمایه گذاری مدیران رابطه ای معنادار اما معکوس وجود دارد به این معنا که هرچه درجه محافظه کاری نامشروط بیشتر باشد میزان سرمایه گذاری کمتر است.

Keywords:

محافظه کاری حسابداری , محافظه کاری مشروط , محافظه کاری نامشروط , رفتار سرمایه گذاری , تصمیم گیری