حسن اکرمی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
منصور امین زاده - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

ایبوپروفن از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی میباشد که معمولا جهت درمان درد، آرتریت، تب و التهاب استفاده میشود. مطالعات متعدد نشان دادهاند که استفاده طولانی مدت و منظم از این دارو با مهار شروع و رشد بعضی از تومورها مرتبط می باشد. با این وجود مکانیسم مولکولی ایبوپروفن در ارتباط با سرطان معده هنوز به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است. در این مطالعه اثر ایبوپروفن بر القای آپوپتوز در ردهی سلولیAGSموردبررسی قرار گرفت سلولهای آدنوکارسینومای معده انسانAGS در پلیت 24 خانهای حاوی محیط کشتRPMI10 درصد سرم گاوی کشت داده شدند 4 10~7 سلول در هریک از خانههای پلیت قرار داده شد و 24 ساعت جهت چسبیدن سلولها به کف پلیت در نظر گرفته شد. بعد از آن، محیط کشت تازه اضافه شد. سلولها با غلظتهای مختلف ایبوپروفن ( از غلظت 100 تا 800 مایکرومولار) به مدت 48 ساعت مورد تیمار قرار داده شدندبقای سلولی با استفاده از روشهای تریپانبلو و نوترالرد مورد سنجش قرار گرفت.در شرایط in vitroو با استفاده از ماتریژل رگزایی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: نتایج بیانگر کاهش قابل توجه تشکیل شبکه های مویرگی در پاسخ به ایبوپرفن بود بحث: این یافته پیشنهاد میکنند که بخشی از اثرات ضد سرطان داروی ایبوپروفن در ردهی سلولیAGSممکن است از طریق مهار رگزایی میباشد.

ایبوپروفن، رگ زایی، ردهی سلولیAGS