بررسی پلیمورفیسمHSP70-2 در کاتاراکت

کاتاراکت کدورت قابل رویت عدسی چشم و اولین علت نابینایی در جهان است. بسیاری از مطالعات نشان دادند که فاکتورهای محیطی وژنتیکی با کاتاراکت ارتباط دارد. استرساکسیداتیو یک فاکتور عمده در بروز کاتاراکت است. آپاپتوزیس سلولهای اپیتلیال نقش مهمی در پاتوژنز بیماری دارد و بلوکه کردن آپاپتوزیس میتواند از بروز کاتاراکت جلوگیری کند. پروتئینHSP70-2 یک چاپرون مولکولی است که برای بقای سلول در شرایط استرس ضروری است. بیانHSP70-2 تحت تاثیر گرما و استرسهای اکسیداتیو و مکانیکی افزایش مییابد یکی از مهمترین پلیمورفیسمهایHSP70-2 وA/G1267 + در ناحیهی کد کنندهی ژن است. به نظر میرسد تغییرAبهG درموقعیت 1267 ژن بر روی بیانmRNA ی HSP70-2 اثر بگذارد. این مطالعه شامل 50 فرد مبتلا به کاتاراکت و 67 فرد سالم استDNA ژنومی ازلکوسیتهای خون محیطی استخراج شد. پلیمورفیسم ژنHSP70-2 با استفاده از روشPCR-RFLPو آنزیم محدودالاثرpstΙتعیین شد. قطعات حاصل از برش برای الل وحشی Aیک قطعه bp1117 وبرای واریانت موتانت G دوقطعه 181,936bp است فراوانی ژنوتیپ های GG و AG ،AAدر گروه بیمار به ترتیب % 56و26 و % 18 و در گروه کنترل به ترتیب 58/2و32/83و8/95درصدبود ارتباط معنیداری بین فراوانیهای ژنوتیپی گروه بیمار وکنترل وجود نداردP>0.05نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد میکند که احتمالا پلی مورفیسم A/G1267+ بابروز بیماری کاتاراکت ارتباط ندارد

Keywords:

کاتاراکت , پلی مورفیسم ژنی , HSP70-2