علیرضا دائمی - موسسه تحقیقات آب - وزارت نیرو

تشکیل گرداب در آبگیر موجب مخاطراتی برای بهره برداری صحیح ازنیروگاه می گرد. این پدیده باعث می شود که اجسام شناور و بالشتک های هوا وارد مجرای نیروگاه شده و عملکرد متعادل نیروگاه را بر همزده و در برخی از موارد به تجهیزات هیدرومکانیکی آسیب وارد نماید. جهت جلوگیری از تشکیل گرداب در آبگیر نیروگاه می بایست عمق استغراق لازم فراهم شود. ولی از آنجائی که قرار دادن آبگیر در عمق زیاد باعث افزایش هزینه های تجهیزات هیدرومکانیکی نظیر دریچه ها شده و از سوی دیگر امکان ورود رسوبات به داخل آن را افزایش می دهد، مهندسان طراح تلاش می تمایند که در حد امکان آبگیر در سطح تراز بالاتر و نزدیک به تراز حداقل بهره برداری ساخته شود. این اثر دو گانه در موارد بسیاری موجب محدودیت هایی می می شود که در نهایت می بایست با استفاده از ابزار ور وش های مهندسی در راستای بهینه سازی موقعیت نیروگاه و کاهش شدت تشکیل گرداب ها اقدام شود. دراین مقاله ابتدا مروری بر روابط تجربی پیش بینی گرداب صورت خواهد گرفت و در ادامه روش بهینه سازی عملکرد آبگیر نیروگاه مسجد سلیمان با استفاده از مدل هیدرولیکی بررسی خواهد شد. در خاتمه با مقایسه معیارهای طراحی و نتایج حاصل از مطالعات مدل هدرولیک توصیه های لازم برای طراحی بهینه صورت خواهد گرفت.

گرداب ، نیروگاه ، آبگیر ، سازه هیدرولیکی