تاثیر میزان آلودگی ویروس رگبرگزرد نکروتیک چغندرقند بر تحمل لاینهای چغندرقند تراریخت به بیماری ریزومانیا

گیاه چغندرقند Beta vulgaris L. از گیاهان مهم اقتصادی و از منابع عمدهی تأمین شکر در اکثر مناطق جهان محسوب میشود. یکی ازمهمترین بیماریهای ویروسی این گیاه، بیماری ریزومانیا یا ریشهریشی است. عامل این بیماری، ویروس رگبرگزرد نکروتیک چغندرقند،[Beet necrotic yellow vein virus (BNYVV)]از جنسBenyvirusمیباشد که توسط قارچ خاکزادPolymyxa betaeانتقال مییابد. یکی از موثرترین روشها در مقاومت علیه ویروسها مکانیسم خاموشی ژن پس از نسخهبرداری یا خاموشی آر.ان.ای میباشد. با توجه به اینکه میزان ویروس موجود در خاک ممکن است روی مقاومت و مکانیسم خاموشی ژن موثر باشد، در این پژوهش، مقاومت به بیماری در گیاهان دو لاین تراریختT1-231:S6- و 44 T1-228:S3-12 که مقاومت آنها با استفاده از آزمون لکهگذاری نقطهای سادرن ، واکنش زنجیرهای پلیمراز وآزمون ساندویچ دوتایی الایزا تأیید گردیده بود در نسبت های مختلف خاک آلوده و خاک غیر آلوده ارزیابی شد. از گیاه حساس رقم 9597 و رقم تجاری مقاومDorotheaبه ترتیب به عنوان کنترل منفی و مثبت استفاده شد. گیاهان به روش کشت بافت تکثیرو از آنها همسانه تهیه شد. جهت سنجش حضور ویروس و بررسی استقرار قارچ ناقل در ریشه گیاهان تلقیح شده با ویروس، به ترتیب از آزمون ساندویچ دوتایی الایزا و رنگآمیزی اسپورهای استراحتی استفاده گردید. نتایج نشان داد که در نسبت پایین خاک آلوده، گیاهان نسبت به بیماری مقاومت نشان دادند دلایل احتمالی شکست مقاومت در نسبت بالای خاک آلوده مورد بحث قرار خواهد گرفت

Keywords:

چغندرقند , ریزومانیا , خاموشی ژن پس از رونویسی , میزان آلودگی , مقاومت به ویروسBNYVV