فرشته تقی ئی - گروه علوم سلولی و مولکولی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم،دانشگاه تهران
سیدجلال زرگر - گروه علوم سلولی و مولکولی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم،دانشگاه تهران
شاهرخ صفریان - گروه علوم سلولی و مولکولی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم،دانشگاه تهران

امروزه،تاموکسیفن در درمان سرطان پستان بکار میرود.کوئرستین ( 3،3،4،5،7 - پنتا هیدروکسی فلاوون) یک ترکیب فلاوونوئیدی گیاهی بااثرات جانبی کمتر از تاموکسیفن است که علیرغم اثرات پاداکسندگی مرگ در سلولهای سرطانی را القا میکند. در این پژوهش به منظور یافتن راهی مناسب برای کاستن ازمیزان دوز مصرفی تاموکسیفن،اثرات ضد سرطانی آن در حضور کوئرستین بر روی سلولهایT-47D مورد مطالعه قرار گرفته است درصد زیستایی سلولهای سرطان پستان انسانی در ردهی سلولیT-47D رغلظتهای مختلفی از تاموکسیفن( تا 100 میکرومولار) وکوئرستین(تا 1 میلیمولار)در تیمارهای 48 و 72 ساعته مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از آزمونMTTاستفاده شد. میزان بیانbaxوbcl2 به منظور بررسی مسیرمرگ برنامهریزی شده سلول باReal time PCRاندازه گیری شد.LC50تاموکسیفن پس از 48 ساعت انکوباسیون معادل 50 میکرومولارتعیین شد. مطالعات ما نشان داد که توانایی تاموکسیفن در نابود کردن سلولهای سرطانی در حضور کوئرستین کاهش مییابد. این موضوع (در محدودهی غلظتی70-0 میکرومولاراز تاموکسیفن) بخاطر تولیدROSتوسط تاموکسیفن است که حضور کوئرستین (تا سقف 400 میکرومولار) به عنوان یک پاداکسندهمیتواند از توان کشندگی آن بکاهد.جالب است که این اثر کوئرستین در غلظتهایی ظاهر میشود که این ماده خود دارای اثرات سمی است ولی بخاطردرگیر شدن در فرآیند خنثیسازیROSهای تولیدی از میزان سمیت آن کاسته و در عوض، بیشترین کشندگی از سوی تاموکسیفن اعمال میشود

تاموکسیفن، کوئرستین، سرطان پستان، ردهی سلولیT-47D