هادی مهدیخانی - دانشجوی دکتری گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسین زینلی - استادیار بخش گیاهان دارویی و معطر، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
محمود سلوکی - عضو هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
عباسعلی امام جمعه - عضو هیئت علمی گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

به منظور بررسی کارایی نشانگرهای مورفولوژیکی و ملکولی در تفکیک گونههای بابونه آلمانی، از 48 توده بومی بابونه شامل 23 توده از گونهMatricaria chamomilla L.8 توده بومی از گونهMatricaria aurea (Loefl.) Sch. Bip.و 17 توده متعلق به گونه Matricaria inodora L.که از نقاط مختلف کشور جمعآوری شده بود استفاده شد. آزمایش مزرعهای در سال زراعی 1385-1384به صورت کشت پاییزه در قالب طرح آگمنت در ایستگاه تحقیقاتی شهید فزوه مرکز تحقیقات کشاورزی اصفهان به اجرا در آمد و صفات مختلف مورفولوژیکی و درصد اسانس اندازهگیری شد. تجزیه خوشهای تودههای بومی به روش وارد و با استفاده از مربع فاصله اقلیدسی برای متغیرهای استاندارد شده از طریق نرمافزارSPSSانجام شد. 29 آغازگر با توالیهای 10و15 و 18 نوکلئوتیدی برای نشانگرRAPD مورد استفاده قرار گرفت و برای تعیین تشابه بین تودههای بومی و گروهبندی تودهها از ضریب تشابه جاکارد و روشUPGMAاستفاده شد. تجزیه خوشهای بر اساس صفات مورفولوژیک، تودههای بابونه را به سه گروه اصلی تقسیم کرد که تودههای بومی هر گونه در یک گروه قرار گرفتند. در حالیکه آغازگرهای استفاده شده برای نشانگرRAPDنتوانست گونهها را از یکدیگر تفکیک کند، هر چند بیشترین تشابه ژنتیکی بین تودههای درون یک گونه بود. همچنین نتایج آزمون مانتل نشان داد که ارتباط بسیار ضعیفی بین دو دندروگرام حاصل از صفات مورفولوژیک و نشانگرRAPDوجود دارد.

بابونه، تجزیه خوشهای، تشابه ژنتیکی، توده بومی