بررسی بیان ژنهای شناسایی شده در گیاهچههای گندم تحت تنش خشکی طولانی مدت و آبیاری مجدد

خشکی از عوامل محدود کننده رشد و حاصلخیزی میباشد. تحقیقات قبل وجود مقاومت ذاتی غیر وابسته به ژنوتیپ در گیاهچههای چهارروزه گندم را به تنش خشکی طولانی مدت و احیا در شرایط آبیاری مجدد را نشان داد. تنش خشکی موجب کاهش اکثر پروتئینهای موردمطالعه با روش الکتروفورز دو بعدی شده است اما برخی از آنها در شرایط آبیاری مجدد به میزان شاهد خود میرسند یا حتی بیان آنهانسبت به شاهد افزایش معنیداری یافته است. بررسی در سطح ترانسکریپتوم برخی از این ژنها میتواند نقش خشکی و آبیاری مجدد را در میزان بیان آنها آشکار سازد و موجب شود تا درک بهتری نسبت به تاثیر تنش و آبیاری مجدد در گیاهچههای چهار روزه ایجاد شود.بررسی بیان ژن با پرایمرهای طراحی شده توسطPCR Real timeرویmRNA استخراج شده از گیاهچههای تحت تنش خشکی( 10 و20 روزه) و آبیاری مجدد( 3و 7 روزه) انجام گرفت. نتایج بیان ژن نشان داد که میزان بیان ژن گلیسرآلدهید فسفاتدهیدروژناز که در فرایند فتوسنتز نقش دارددر شرایط تنش کاهش یافته و با آبیاری مجدد افزایش مییابد که موید نتایج پروتئومیکس است. ژن هماهنگ کننده چاپرونها نیز در هر دو سطح کاهش بیان در تنش داشته و در آبیاری مجدد به میزان شاهد خود رسیده است. آسکوربات پراکسیدازبرخلاف نتایج بیان پروتئینها در تنش افزایش و با آبیاری مجدد کاهش یافته است که نمایانگر توقف گیاه در شرایط تنش شدید حتی با افزایش بیان ژنها در سطح ترانسکریپتوم میباشد. بیان فروکتوز بیسفسفاتآلدولاز نیز در آبیاری مجدد افزایش بیشتری نسبت به شاهد یافته است.

Keywords:

گندم , ترانسکریپتوم , پروتئومیکس , بررسی بیان