شناسایی و تجزیه و تحلیل مقایسهای آللهای خودناسازگاری در دورگههای امیدبخش بادام با بکارگیری نشانگرهای مولکولی

سیستم خودناسازگاری از عوامل مهم در دگرگرده افشانی و دگرگشنی در گیاهان گلدار میباشد. بادامها اکثرا خودناسازگار هستند وخودناسازگاری یک مزیت در تکامل محسوب میشود چراکه موجب افزایش میزان تنوع، توزیع و سازگاری به مناطق جغرافیایی میشود.چنین تنوع ژنتیکی بالایی در بادام، در برنامه های اصلاحی، بسیار مورد استفاده قرار میگیرد.در بادام، خودناسازگاری توسط یک مکان ژنیچندآللی کنترل میشود. در این پژوهش، آللهای خودناسازگاری، در 170 رقم، ژنوتیپ و دورگههای امیدبخش بادام مطالعه شد. واکنش های زنجیرهای پلیمراز با استفاده از چهار مجموعه آغازگر که شامل یک جفت آغازگر عمومی، یک جفت آغازگر اختصاصی و دو جفت آغازگر دژنره میباشد، انجام شد. تجزیه و تحلیل مقایسهای اندازهی آللهای تکثیر شده با استفاده از هر جفت آغازگر، از طریق مقایسهی آنها با آللهای حاصل از تکثیر با آغازگرهای دیگر و ژنوتیپهای خارجی به عنوان شاهد، انجام شد. فراوانی آللها نیز بررسی شد که آلل هایS7 ،S1 بیشترین و16S و 28 S کمترین فراوانی را در بین آللها داشتند. دورگههای امیدبخش بادام از لحاظ سازگاری و نیمه سازگاری، طبقهبندی شده و دورگههایی که از نظر ژنوتیپ خودناسازگاری، با یکدیگر سازگار هستند، معرفی شدند.

Keywords:

بادام , آللهای خودسازگاری , آللهای خودناسازگاری , واکنش زنجیرهای پلیمراز