بررسی عدم ثبات ژنومی(شکنندگی کروموزومی وانیوزومی)در 20 بیمار مبتلا به پارکینسون با شروع زودرس و مقایسه آن با 20 فرد نرمال بااستفاده از تکنیک سنجش میزان میکرونوکلئوس

بیماری پارکینسون یکی از شایعترین بیماریهای تحلیل برنده عصبی است.مطالعات گذشته حاکی از آن است که بیماریهای تحلیل برنده عصبی با افزایش آسیبهای کروموزومی همراه هستند که در نهایت، ناپایداری ژنومی را به دنبال دارد.در پژوهش حاضر،وجود تغییرات سیتوژنتیکی در لنفوسیتهای خون محیطی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون با شروع زودرس با استفاده از روش سنجش میکرونوکلئوس مورد بررسی قرار گرفت.بدین منظور برای هر یک از دو گروه مورد و شاهد 20 نمونه جمعآوری شد.نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان میکرونوکلئوس در گروه بیمار34/45و در گروه شاهد8/32 و تفاوت در دو گروه مورد و شاهد از نظر آماری معنیداراستp=0/000 رادیکالهای فعال اکسیژن میتوانند باعث ایجاد ناهنجاریهای کروموزومی شوند،از طرفی مدارکی دال بر آسیبهای اکسیداتیو در سلولهای محیطی بیماران پارکینسونی گزارش شده است،بنابراین میتوان گفت که شکستگیهای کروموزومی مشاهده شده در سلولهای سوماتیک بیماران پارکینسونی ممکن است با میزان بالای استرسهای اکسیداتیو در ارتباط باشد ..نتایج پژوهش حاضر مؤید نتایج پژوهش های قبلی بوده و نشان میدهد که میزان میکرونوکلئوس در لنفوسیتهای افراد مبتلا به پارکینسون زودرس در مقایسه با افراد شاهد به طورمعنیداری افزایش مییابد.برای تعمیم دادن نتایج این پژوهش به جامعه مبتلایان به پارکینسون زودرس،بهتر است در مطالعات آینده حجم نمونه بیشتری برای بررسی ناپایداری ژنومی استفاده شود.با این کار میتوان افراد مستعد ابتلا به پارکینسون را قبل از بروز علائم بیماری شناسایی کرده و پیشگیریهای لازم را به عمل آورد

Keywords:

بیماری پارکینسون , آسیبهای کروموزومی , ناپایداری ژنومی , سنجش میزان میکرونوکلئوس