بررسی شرایط اقلیم آسایش در جهت توسعه گردشگری ساحلی استان گیلان

امروزه تعیین میزان تاثیر عناصر آب و هوا بر روی فیزیولوژی انسان و مشخص نمودن شرایط آسایش انسان در برنامه ریزی زمانی مناسب جهت بازدید از جاذبه های توریستی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش جهت ارزیابی اقلیم گردشگری استان گیلان جهت توسعه گردشگری ساحلی از 12 ایستگاه سینوپتیک در محدوده استان و با بکار گیری شاخص PMVاز پارامترهای اقلیمی متوسط دمای خشک، متوسط رطوبت نسبی، متوسط سرعت باد و میزان ابرناکی طی دوره آماری شش ساله (2007 الی 2012)، و جهت پهنه بندی و تهیه نقشه های شرایط اقلیم گردشگری استان گیلان در محیط GIS از روش IDWاستفاده شده است. باتوجه به بررسی های انجام شده در بین دهه های مورد مطالعه دهه های اول می، دوم می، سوم سپتامبر، اول اکتبر و دوم اکتبر در اکثر ایستگاه های مورد مطالعه دارای بهترین شرایط از نقطه نظر اقلیم آسایش می باشند و در ماه های ژانویه تا آوریل و سوم اکتیر تا سوم دسامبر تنش های سرمایی با درجات متفاوتی از شدید تا ضعیف حاکم است. از اول جون تا دوم سپتامبر در اکثر مناطق استان به جزء ایستگاه های ماسوله، جیرنده و دیلمان درجات متفاوتی از تنش گرمایی از متوسط تا ضعیف حاکم می باشد.

Keywords:

پهنه بندی , اقلیم آسایش , گردشگری ساحلی , GIS