علی اصغر ذوالفقاری - استادیار گروه مدیریت مناطق خشک دانشکده کویر شناسی دانشگاه سمنان
روح الله تقی زاده مهرجردی - استادیار خاکشناسی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه اردکان
محمدرضا یزدانی - استادیار گروه مدیریت مناطق خشک دانشکده کویر شناسی دانشگاه سمنان
سیدحسن کابلی - استادیار گروه مدیریت مناطق خشک دانشکده کویر شناسی دانشگاه سمنان

نفوذ آب به خاک به عنوان فرآیند اولیه ورود آب از سطح خاک به داخل منطقه غیر اشباع خاک می باشد. این فرآیند یکی از اجزای اصلی چرخه هیدرولوژیکی است. در این مطالعه داده های نفوذ با استفاده از روش رینگ مظاعف و از 95 نقطه در 5 استان مختلف کشور بدست آمد. سپس کارائی مدلهای فیلیپ، سواتزندربر ، هورتون، کوستیاکف، کوستیاکف اصلاح شده (MK)، کوستیاکف اصلاح و تصیح شده (RMK) و مدل SCS مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه مقدار RMSE حاصل از برازش هر مدل در یک خاک با مدل مبنا مقایسه شد. و تعداد خاک هایی که در آنها مدل مقایسه ای نتایج بهتری را نسبت به مدل مبنا ایجاد می کند تعیین شد. مدل مبنا در این مطالعه مدل 4 پارامتری RMK در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که مدل کوستیاکف اصلاح شده در 30% موارد دارای RMSE کمتری نسبت به مدل RMK می باشد اما در 70% موارد دقت RMK بالاتری از مدل MK می باشد. اما برتری نسبی مدل های فیلیپ، SCS، کوستیاکف، هورتون و سواتزندربر به مدل RMK به ترتیب برابر با 10، 8، 23، 16 و 22 درصد موارد می باشد. مقادیر R2 حاصل از برازش مدل ها در خاک های مورد مطالعه بین 78/0 الی 0/1 متغیر بود. بیشترین مقدار R2 حاصل از برازش مدل ها، در مدل های RMK، MK و سواتزندربر مشاهده شد. بطور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که مدل های تجربی بهترین دقت برازش را بر داده های رینگ مظاعف دارند.