داریوش قربانیان - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان سمنان

ایستگاههای تحقیقاتی پخش سیلاب برآبخوان با اهداف چند منظوره، در مناطق مختلف کشور که از لحاظ اقلیمی، توپوگرافی، زمین ساخت، ژئومورفولوژیکی، خاک و پوشش گیاهی دارای تفاوتهای محسوسی بوده، با شیوه ی تقریبا مشابه اجرا گردید. با توجه به تنوع سازه ها و امکان ارزیابی از عملکرد آنها درایستگاههای پخش سیلاب بر آبخوان، سعی شده تا نکات اساسی درباره بهبود عملکرد و افزایش عمر سازه ها مورد بررسی قرار گیرد. مهمترین پیشنهادات اصلاحی در طراحی سیستم و سازه ها عبارتند از: 1- مکانیابی صحیح محل احداث سیستم پخش سیلاب براساس مطالعات ژئومورفولوژیکی، هیدرولوژیکی، اقلیمی و زمین شناسی و با هماهنگی با ادارات مجری طرح های سازه ای درمناطق جنگلی، مرتعی و بیابانی. 2- برنامه ریزی مناسب جهت کنترل رسوبات ریزدانه. 3- ترمیم و اصلاح کانال های آبرسان - گسترش وگسترشی با استفاده از احداث دیواره های عرضی در محدوده بین دروازه های انتقال سیلاب.4- مطالعه، بررسی و دقت در جانمایی دروازه ها. 5- احداث سیستم غلام گردشی به منظور کنترل بیشتر سرعت سیلاب و افزایش طول مسیر، افزایش میزان نفوذ پذیری، رسوبگیری، کنترل و هدایت مناسب سیلاب. 6- لوله گذاری عمودی در کف کانال های گسترشی جهت نفوذ دادن سیلاب به اعماق بیش از 4 متر پس از تجمع سیلاب در آنها و ته نشین شدن رسوبات ریزدانه. 7- آبگیری و هدایت سیلاب از سایر مسیلهای منتهی به ایستگاهها بدون استفاده از سازه های تجمع دهنده سیلاب. 8- استفاده از کاشت گونه های درختی چندمنظوره در محدوده تاثیرپذیر از سیلاب کنترل و پخش شده. 9- برنامه ریزی و پیش بینی وضعیت عرصه پس از پایان عمر مفید سیستم

پخش سیلاب، سیستم غلام گردشی، آبخوان، مناطق خشک