لزوم مدیریت کمی و کیفی منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک به منظور توسعه پایدارمطالعه موردی : دشت زرند – استان مرکزی

بیش از دو سوم مساحت ایران دارای شرایط خشک و نیمه خشک است که بهره برداری بیش از حد از طبیعت و منابع آن در دهه های اخیر باعث کاهش توان تولید عمده اکوسیستم ها، خصوصا اکوسیستمهای مناطق خشک شده است. بررسی ها نشان می دهد کمبود آب بویژه آب با کیفیت خوب، یکی از عوامل مهم بازدارنده توسعه کشاورزی، اقتصادی و اجتماعی در نواحی خشک و نیمه خشک می باشد. دشت زرند یکی از دشتهای مهم کشاورزی و صنعتی استان مرکزی می باشد که به دلیل واقع شدن در پشتکوههای البرز و زاگرس ، از متوسط بارندگی کمی برخوردار است و منابع آب سطحی و زیرزمینی آن نیز محدود می باشد . طی سالهای اخیر به دلیل برداشتهای بی رویه از منابع آب زیرزمینی محدود آن ، افت سطح آب زیرزمینی در این منطقه بسیار چشمگیر بوده است . ادامه روند فعلی علاوه بر اثرات زیانبار اقتصادی و اجتماعی در سطح منطقه می تواند به گسترش نواحی بیابانی نیز منجر شود . لذا به منظور استفاده پایدار از منابع آبی منطقه توصیه می شود مدیریت منابع آبی آن و نحوه استفاده از این منابع با دقت و توجه بیشتری مد نظر قرار گیرد

Keywords:

مدیریت منابع آب , مناطق خشک و نیمه خشک , گسترش بیابان , دشت زرند , استان مرکزی