منیژه مهدی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده منابع طبیعی و محیطزیست، دانشگاه فردوسی مشهد
علی اصغر طالبان فرد - کارشناس ارشد اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان خراسان رضوی

شرایط آب و هوایی ایران باعث گردیده تا قسمت های زیادی از آن به صورت مناطق کویری و بیابانی درآید. احیاء و اصلاح این گونه مناطق نیاز به کشت انواع گونه های سازگاری دارد که بتواند با شرایط نامساعد منطقه سازش داشته و عوامل نامساعد اقلیمی منطقه را تحمل نماید که از آن جمله می توان گیاهان آتریپلکس کانسنس، بره تاغ، سیاه تاغ، اشنیان، عجوه و قره داغ را نام برد که زنده مانی شان در تله رسوب گیر مبنای بررسی این پژوهش می باشد. گیاهان مذکور در قالب طرح بیابان زدایی در منطقه چاه گوجی از توابع شهرستان مه ولات در سال 1390 کشت شده اند. برای هرگونه پنج ردیف کشت به صورت تصادفی انتخاب و زنده مانی گیاه محاسبه گردید. نتایج حاصل از طریق آزمون واریانس یک طرفه بوسیله نرم افزار Minitab مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد گیاه تاغ بیش ترین زنده مانی را در تله های رسوب گیر دارا می باشد که این توانایی ناشی از تحمل زیاد گیاه در مقابل شوری خاک می باشد. کمترین زنده مانی در دو گونه بره تاغ و عجوه مشاهده گردید.

چاه گوجی، سیاه تاغ، استقرار گیاه