اقامتگاههای سبز الگویی مناسب برای توسعه اکوتوریسم

توسعه اقامتگاه ها به عنوان مهمترین بخش خدمات و تسهیلات گردشگری یکی ازمهمترین بخش های تولیدکننده زباله، آلودگی و مصرف منابع شناخته شده است. همین امر و لزوم توجه به استانداردهای زیست محیطی وپایداری منابع جامعه میزبان در بخش اقامتگاه های گردشگری منجر به شکل گیری اقامتگاه های سبزدر سراسردنیا شده است.پس از صنعتی شدن و شهرنشینی سریع، بشر دریافت که فعالیتش درحال صدمه زدن به کره زمین در رویه جبران ناپذیری است. امروزه اکوتوریسم به عنوان مفهومی که بر پایه ایده آل های حفاظت محیط زیست و توسعه ی پایدار استوار است، رواج جهانی دارد. به منظور پایداری گردشگری از نظر محیط زیستی توجه به نکاتی مانند مدیریت صحیح بین بخش گردشگری و محیط زیست و روابط فی مابین؛ محدود کردن آن دسته از فعالیت هایی که باعث ضرر زدن به منابع و موجودیت آتی آن ها می شود؛ ایجاد تعادل بین نیازهای گردشگران، ساکنان محلی و مکان گردشگری؛ استفاده از منابع انرژی تجدید شونده (آب، باد، خورشید و ...) و وسایل کم مصرف؛ سهیم ساختن ساکنان محلی درفرآیند تصمیم گیری و آگاه نمودن آژانس های مسافرتی، مسئولان و دست اندرکاران نسبت به این اصول ضروری به نظر می رسد. یکی از مهم ترین انواع گردشگری، بوم گردی یا همان اکوتوریسم است. ایجاد و طراحی برچسب های زیست محیطی یا همان برچسب های سبز نیز ناشی از توجه نمودن به مباحث پایداری وسبزبودن وسازگاری با محیط زیست بوده است که دراین مقاله درخصوص اقامتگاه های گردشگری تعریف شده است.توجه به اقامتگاه های سبز و توسعه اکوتوریسم برمبنای اصول پایدار و درمعنای واقعی خود موجب افزایش رضایت گردشگران و صاحبان اقامتگاه های سبز خواهد بود. لذا در این تحقیق شناسایی این اقامتگاه های سبز در راستای توسعه پایدار در زمینه اکوتوریسم از اهداف پژوهش خواهد بود

Keywords:

اکوتوریسم , گردشگری سبز , برچسب سبز , گردشگران