معصومه نوبهاری - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی، گروه بیوشیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان
کهین شاهانی پور - استادیار گروه بیوشیمی دانشگاه آزاد فلاورجان اصفهان، ایران

زمینه و هدف: دیابت قندی یک اختلال متابولیسم در دستگاه درون ریز است که باعث می شود، ترشح هورمون انسولین یا عملکرد آن و یا هردو دچار اختلال شود. این بیماری باعث افزایش استرس اکسیداتیو در اثر افزایش تولید رادیکال های ازاد اکسیژن و کاهش فعالیت سیستم دفاع آنتی اکسیدانی می شود. فلاوونولیگنان های موجود در خارمریم، دارای اثرات ضد دیابتی است و هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر تجویز آن بر میزان گلوکز خون است. روش تحقیقک در این مطالعه تجربی، 28 سر موش صحرایی نر به چهارگروه کنترل منفی، کنترل دیابتی، دو گروه تحت تیمار با عصاره متانولی خارمریم (100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم)، تقسیم شدند. عصاره های خارمریم از روز سوم پس از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت 4 هفته (داخل صفاقی و روزانه) تجویز شد. سطح سرمی و میزان قند رت ها قبل از مطالعه و در انتهای مطالعه اندازه گیری شد. یافته ها: قند رت در این مطالعه در 4 هفته اندازه گیری شده است. میانگین قند رت ها در این چهارگروه کنترل و آزمایشی در طول معناداری تغیی کرده است (P<0.05). میانگین قند در گروه کنترل مثبت دیابتی با گروه کنترل منفی و عصاره متانولی 150 در سطح 5% تفاوت معنادار دارد. میانگین قند در کنترل منفی تنها با گروه های کنترل مثبت در سطح 5% تفاوت معنادار دارد و میانگین قند عصاره متانولی با غلظت 100 با هیچیک از گروه ها در سطح 5% تفاوت معنادار ندارد.

گیاه خارمریم، دیابت قندی، گلوکز خون، عصاره متانولی، استرپتوزوتوسین