تأثیر غلظت های مختلف تنظیم کننده های رشد بر میزان تغییرات قند محلول و نامحلول بر جداکشت های میخک Dianthus barbathus در شرایط کشت بافت

یکی از مهمترین محصولات گل و گیاهان شاخه بریده، میخک قرنفل (Dianthus barbathus) که یکی از گونه های میخک Dianthus caryophyllus L می باشد. به علت خواص کیفی و کمی و دارویی مورد توجه و مطالعه بسیاری از محققین و پژوهشگران است. کشت بافت ترکیب شده با مهندسی ژنتیک، روش مناسب برای ارتقاء خصوصیات کیفی می باشد. هدف این پژوهش بررسی تنظیم کننده های رشد بر روند رشد گیاه میخک است. بر این اساس در یک طرح کاملاً تصادفی و اتفاقی با پنج تکرار، پایه استریل گیاه میخک را در محیط پایه ی MS بدون هورمون کشت شد، سپس آنها را به گروه های شاهد و یازده گروه تیماری تقسیم کردیم. گیاهان تحت تیمارهای تنظیم کننده های رشد شامل محیط MS فاقد هورمون، محیط MS به همراه 1mg/L سیتوکنین، محیط MS به همراه 0/5mg/L اکسین، محیط MS به همراه 0/05mg/L جیبرلین، محیط MS به همراه 0/1mg/L جیبرلین بود. همچنین تیارها از ترکیب دو هورموننیز استفاده شد که شامل محیط MS به همراه 1mg/L سیتوکنین و 0/5mg/L اکسینف محیط MS به همراه 1mg/L سیتوکنین و 0/05mg/L جیبرلینف محیط MS به همراه 1mg/L سیتوکنین و 0/1mg/L جیبرلین، محیط MS به همراه 0/5mg/L اکسین و 0/05mg/L جیبرلین، محیط MS به همراه 0/5mg/L اکسین و 0/1mg/L جیبرلین بودند. در این تیمارها از ترکیب سه هورموننیز استفاده شد که شامل محیط MS به همراه 1mg/L سیتوکنین و 0/05mg/L جیبرلین، محیط MS به همراه 1mg/L سیتوکنین و 0/5mg/L اکسین و0/1mg/L جیبرلین بود. اثر تنظیم کننده های رشد را بر ریو فعالیت های قند محلول و قند نامحلول گیاه میخک مورد بررسی قرار دادیم. پژوهش نشان داد که تغییرات در سطح 1% معنی دار بود، بطوری که بیترین کاهش و افزایش قند محلول بترتیب در تیمار (.1mg/L سیتوکنین و 0/5mg/L اکسین) و (0/5mg/L اکسین و 0/05mg/L جیبرلین) و بیشترین کاهش و ا فزایش قند نامحلول بترتیب در تیمار (0/05mg/L جیبرلین) و (1mg/L سیتوکنین و 0/5mg/L اکسین و 0/05mg/L جیبرلین) نسبت به شاهد نظاره گر بودیم.

Keywords:

تنظیم کننده های رشد , اکسین , سیتوکنین , جیبرلین , م یخک قرنفل , کشت بافت , قند محلول , قند نامحلول