محمدصادق حاتمی - کارشناسی ارشد مهندسی صنایع گرایش سیستمهای اقتصادی و اجتماعی دانشکده مهندسی صنایع دانشگاه صنعتی امیرکبیر

سازمان های توسعه ای، ابزار اصلی دولت ها در مداخله در بازار محسوب می شوند؛ و جالب اینکه این سازمان ها صرفاً به کشورهای «توسعه نیافته» یا «درحال توسعه» محدود نمی شوند بلکه در همه کشورها، حتی کشورهای «توسعه یافته» ای نظیر ایالات متحده، ژاپن و انگلستان، می توان ردپایی از چند سازمان توسعه ای مشاهده نمود. با نگاهی کوتاه به عملکرد این سازمان ها می توان به خوبی متوجه این موضوع مهم شد که حوزه فعالیت این سازمان های توسعه ای بسیار متنوع است: برخی از آن ها صرفاً یک یا دو نقش توسعه ای محدود را برای فعالیت خود برگزیده درحالی که برخی دیگر از آن ها طیف وسیعی از فعالیت ها را متقبل شده تاحدی که به پیشران اصلی توسعه صنعتی و نوآوری در کشور خود تبدیل گشته اند. در شرایطی که سازمان های توسعه ای در ایران، در تلاش برای بازتعریف مأموریت خود، به تعریف پروژه های تحقیقاتی متعدد اقدام نموده است، بی تردید مروری کوتاه بر تجربه هر یک از این سازمان های توسعه ای، ماهیت نقش توسعه ای آن ها و چگونگی تحقق این نقش توسعه ای توسط این سازمان ها، می تواند افق های تازه ای برای این سازمان ها بگشاید. از همین رو مقاله پیش رو تلاش دارد تا با بررسی الگوی حاکم بر فعالیت های یک سازمان توسعه ای نظیر سازمان «TSB » در کشور انگلستان در دستیابی سازمان های توسعه ای ایران به افق های مأموریتی تازه، مثمر ثمر باشد. این سازمان، در یک نگاه کوتاه معرفی می گردد: کمیته استراتژی تکنولوژی«TSB»؛ سازمانی که باید آن را متولی ارتقای نوآوری در انگلستان نامید و مهم ترین استراتژی های نوآوری ملی انگلستان، از طریق این سازمان به اجرا درمی آید.

سازمان های توسعه ای، کمیته استراتژی تکنولوژی، قطب های تکنولوژی و نوآوری، R&D مشارکتی