مریم ابراهیم صیقلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حقوق بین الملل،دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی دامغان
علی امیری - دکترای حقوق، مدیر گروه دکترای حقوق بین الملل عمومی، دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

یکی از مسائلی که در معاهدات و کنوانسیون های بین المللی مطرح است بحث حق شرط و شروط یکجانبه ملی است که به محدود شدن تعهد دولت طرف معاهده نسبت به معاهده می شود. آنچه پیش روست مطالبی درباره یکی از موارد مورد بحث در حقوق معاهدات، یعنیحق شرط یا Reservation است، که به معنای پذیرش مشروط یک معاهده بین المللی است. گاهی دولتها هنگام پذیرش معاهده ، شروطی رامطرح می کنند که به محدود شدن تعهداتشان می انجامد. ما ابتدا حق شرط را به طور کلی تعریف کردیم و قسمتهای تعریف را جداگانه بررسی نمودیم. سپس به بررسی مهمترین و اصلی ترین منبع بحث حق شرط در معاهدات یعنی کنوانسیون حقوق معاهدات 1393 وین پرداختیم ومطالبی را که در مورد حق شرط آورده، تحلیل نمودیم. در پایان نتیجه گیری شد که آیا حق شرط در معاهدات حقوق بینالملل، با توجه بهاهداف فرادولتی جهان شمول جایز و وارد است یا خیر؟ و با توجه به محاسن و معایب اعلام حق شرط در معاهدات بینالمللی نتیجهگیری صورت گرفت

حق شرط، معاهدات، حقوق بینالملل