سهیلا انتظاری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات واحد مازندران، دانشجوی کارشناسی ارشد گروه روانشناسی بالینی، ساری، ایران
انسیه بابایی - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، ج ا ایران

زندگی سالم نیازمند جامعه سالم است و طرز فکر ما درباره افرادی که در جامعه انحراف پدید می آورند این است که آن ها بیمار و قابل درمان می باشند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر احساسات فرد، ارزشمندی و رضایت مندی از خود در زنان زندانی بوده است. در این تحقیق با استفاده از سه مقیاس پرسش نامه ای عزت نفس کوپر اسمیت (SEI) – سبک های زمانی (DSQ) روی 50 نفر از زنان زندانی شهرستان ساری به صورت تصادفی با توجه به گروه های مجرد و متأهل بررسی شده است. نتایج نشان داد که بین مقیاس اضطراب و عزت نفس اختلاف آماری معنی داری در سطح احتمال پنج درصد وجود داشت که این اختلاف رابطه منفی را نشان می دهد. بین رضایت مندی از خود و زیر مقیاس نزدیکی رابطه مثبت وجود دارد و دلبستگی باعث رضایت مندی از خود شده است. بین شاخص وابستگی و رضایت مندی در زنان مجرم رابطه معنی دار در سطح احتمال پنج درصد مشاهده شد که از نظر عدد بحرانی کوچکتر است که نشان دهنده مورد تأیید بودن فرضیه صفر است. بنابراین، با توجه به نتایج هرچه دلبستگی و عزت نفس در زنان زندانی افزایش یافته بود به نسبت آن میزان رضایت مندی از خود نیز در آن ها رشد چشم گیری نشان داده است.

رضایت مندی، زنان، زندان، سبک های دلبستگی، عزت نفس